تشخیص - بیماری مادرزادی قلب

• بررسی اجمالی

• انواع

• علائم

• علل

• تشخیص

• درمان

• عوارض

• پیشگیری

در بسیاری از موارد، بیماری مادرزادی قلب در دوران بارداری در نوزاد تشخیص داده می‌شود. با این حال، گاهی اوقات ممکن است تشخیص فقط پس از زایمان تایید شود.

تشخیص در دوران بارداری

بیماری مادرزادی قلبی ممکن است در ابتدا در طول یک سونوگرافی روتین از نوزاد در رحم مشکوک شود. سپس سونوگرافی تخصصی که اکوکاردیوگرافی جنین نامیده می‌شود، در حدود هفته ۱۸ تا ۲۲ بارداری انجام می‌شود تا تشخیص دقیق را تایید کند.

همچنین اگر سابقه خانوادگی بیماری مادرزادی قلبی وجود داشته باشد یا خطر ابتلا به آن افزایش یافته باشد، ممکن است انجام شود. اکوکاردیوگرافی نوعی سونوگرافی است که در آن از امواج صوتی با فرکانس بالا برای ایجاد تصویری از قلب استفاده می‌شود.

با این حال، همیشه نمی‌توان با استفاده از اکوکاردیوگرافی جنین، نقایص قلبی، به ویژه موارد خفیف را تشخیص داد.

درباره سونوگرافی در دوران بارداری بیشتر بخوانید.

تشخیص پس از تولد

احتمال دارد تشخیص بیماری مادرزادی قلب در نوزاد کمی پس از تولد صورت گیرد، به ویژه اگر برخی علائم یا نشانه‌های بیماری مادرزادی قلب، مانند آبی شدن پوست یا لب‌ها (سیانوز) وجود داشته باشد.

قلب نوزاد شما به عنوان بخشی از معاینات فیزیکی نوزاد بررسی خواهد شد. این معاینه شامل مشاهده نوزاد، لمس نبض و گوش دادن به قلب او با گوشی پزشکی است. گاهی اوقات سوفل قلبی (صدای غیرطبیعی قلب)  تشخیص داده می‌شود. 

با این حال، برخی نقص‌ها برای چند ماه یا حتی سال‌ها هیچ علامت قابل توجهی ایجاد نمی‌کنند. در صورت مشاهده علائمی از این بیماری در خود یا فرزندتان، باید به پزشک عمومی مراجعه کنید. آزمایش‌های بیشتر به تایید یا رد تشخیص کمک می‌کند.

آزمایش‌های دیگر

برای تشخیص بیماری مادرزادی قلب ممکن است از آزمایش‌های دیگری نیز استفاده شود:

اکوکاردیوگرافی (اکوی قلب)

اکوکاردیوگرافی (اکوی قلب) اغلب برای بررسی داخل قلب استفاده می‌شود. مشکلات قلبی که در اکوکاردیوگرافی جنین نادیده گرفته شده‌اند، گاهی اوقات با رشد کودک قابل تشخیص هستند.

الکتروکاردیوگرام (نوارقلب)

الکتروکاردیوگرام (نوارقلب) آزمایشی است که فعالیت الکتریکی قلب را اندازه‌گیری می‌کند. حسگرهای چسبنده به نام الکترود به بازوها، پا و سینه متصل می‌شوند. این الکترودها با سیم به دستگاه نوار قلب متصل می‌شوند. این دستگاه سیگنال‌های الکتریکی تولید شده توسط قلب را نشان می‌دهد و نحوه عملکرد آن را نمایش می‌دهد.

اشعه ایکس قفسه سینه

برای بررسی اینکه آیا مقدار بیش از حد خون در ریه‌ها وجود دارد یا اینکه قلب بزرگتر از حد طبیعی است، می‌توان از عکسبرداری با اشعه ایکس (رادیوگرافی) قفسه سینه از قلب و ریه ها استفاده کرد. هر دو ممکن است نشانه بیماری قلبی باشند.

پالس اکسیمتری

پالس اکسیمتری آزمایشی است که میزان اکسیژن موجود در خون را اندازه‌گیری می‌کند.

این آزمایش شامل قرار دادن یک حسگر ویژه روی نوک انگشت، گوش یا پا است که امواج نوری را به بیرون می‌فرستد. یک کامپیوتر به حسگر متصل است و نحوه جذب امواج نور را اندازه‌گیری می‌کند.

اکسیژن می‌تواند بر نحوه جذب امواج نور تأثیر بگذارد، بنابراین با تجزیه و تحلیل نتایج، کامپیوتر به سرعت می‌تواند میزان اکسیژن موجود در خون را تعیین کند.

کاتتریزاسیون قلب

کاتتریزاسیون قلب راهی مفید برای به دست آوردن اطلاعات بیشتر در مورد نحوه دقیق پمپاژ خون از طریق قلب است.

در طی این عمل، یک لوله کوچک و انعطاف پذیر به نام کاتتر وارد رگ خونی، معمولاً از طریق یک سرخرگ و/یا رگ در کشاله ران، گردن یا بازو وارد رگ خونی می‌شود. کاتتر با هدایت اشعه ایکس یا گاهی اسکنر ام آر آی وارد قلب می‌شود و امکان اندازه گیری فشار در قسمت‌های مختلف قلب یا ریه‌ها را فراهم می‌کند.

همچنین می توان رنگ خاصی را که در اشعه ایکس قابل مشاهده است به داخل کاتتر تزریق کرد. این روش آنژیوگرافی نامیده می‌شود. این رنگ را می‌توان در حین حرکت در قلب بررسی کرد و به ارزیابی شکل و عملکرد هر حفره قلب، عروق و ریه کمک کرد.

این عمل تحت بیهوشی عمومی یا بی حسی موضعی انجام می‌شود.

کنار آمدن با تشخیص ابتلا به بیماری

اینکه به شما بگویند که شما یا فرزندتان بیماری مادرزادی قلب دارید که به طور بالقوه یک بیماری پیچیده و مادام العمر است، حتی اگر این بیماری نسبتاً خفیف باشد، می‌تواند تجربه‌ای گیج کننده و ترسناک باشد.

طبیعی است که بخواهید تا حد امکان در مورد بیماری مادرزادی قلب، از جمله درمان‌های موجود و اینکه چگونه بر زندگی شما تأثیر می‌گذارد، اطلاعات کسب کنید.

خیریه‌ها و گروه‌های حمایتی که ممکن است مفید باشند.

همچنین ممکن است بخواهید بدانید که چه کمکی برای والدینی که از کودکانی با شرایط پیچیده مراقبت می‌کنند در دسترس است.