اسکن ام آر آی
تصویربرداری رزونانس مغناطیسی (MRI) نوعی اسکن است که از میدان‌های مغناطیسی قوی و امواج رادیویی برای تولید تصاویر دقیق از داخل بدن استفاده می‌کند.
دستگاه اسکن ام آر آی یک لوله بزرگ است که دارای آهنرباهای قدرتمند است. شما در طول اسکن داخل لوله دراز می کشید.
اسکن ام آر آی می‌تواند برای بررسی تقریباً هر قسمت از بدن از جمله موارد زیر استفاده شود:
مغز و نخاع
استخوان‌ها و مفاصل
پستان‌ها
قلب و عروق خونی
اندام‌های داخلی مانند کبد، رحم یا غده پروستات
نتایج اسکن ام آر آی می‌تواند برای کمک به تشخیص شرایط و بیماری‌ها، برنامه‌ریزی درمان‌ها و ارزیابی اثربخشی درمان‌های قبلی مورد استفاده قرار گیرد.
در طول اسکن ام آر آی چه اتفاقی می‌افتد؟
در طول اسکن ام آر آی، روی یک تخت صاف دراز می‌کشید که به داخل اسکنر حرکت می‌کند.
با توجه به قسمتی از بدن شما که اسکن می‌شود، ابتدا سر یا پاها داخل اسکنر منتقل می‌شوند.
اسکنر ام آر آی توسط یک اپراتور که در انجام تصویربرداری‌های تشخیصی آموزش دیده است، کار می‌کند.
او اسکنر را با استفاده از کامپیوتری که در اتاق دیگری قرار دارد (برای دور ماندن از میدان مغناطیسی ایجاد شده توسط اسکنر) کنترل می‌کند.
شما می‌توانید در طول اسکن از طریق یک سیستم ارتباط داخلی با اپراتور صحبت کنید و او می‌تواند در تمام طول اسکن شما را روی مانیتور تلویزیون و از طریق پنجره مشاهده ببینند.
در برخی مواقع در طول اسکن، اسکنر صدای ضربه محکمی ایجاد می‌کند. این به دلیل روشن و خاموش شدن جریان الکتریکی در سیم پیچ‌های اسکنر است.
به شما گوش گیر یا هدفون داده می‌شود تا بپوشید.
بسیار مهم است که در طول اسکن ام آر آی خود تا حد امکان بی‌حرکت بمانید.
اپراتور ممکن است در طول اسکن از شما بخواهد چند ثانیه نفس خود را حبس کنید یا دستورالعمل‌های دیگری را دنبال کنید.
مدت زمان اسکن با توجه به اندازه ناحیه مورد اسکن و تعداد تصاویر گرفته شده، ۱۵ تا ۹۰ دقیقه طول می‌کشد.
درباره نحوه انجام اسکن ام آر آی بیشتر بخوانید.
اسکن ام آر آی چگونه کار می‌کند؟
بیشتر بدن انسان از مولکول‌های آب تشکیل شده است که از اتم‌های هیدروژن و اکسیژن تشکیل شده است.
در مرکز هر اتم هیدروژن یک ذره کوچکتر به نام پروتون وجود دارد. پروتون‌ها مانند آهنرباهای ریز هستند و به میدان‌های مغناطیسی بسیار حساس هستند.
وقتی زیر آهنرباهای قدرتمند اسکنر دراز می‌کشید، پروتون‌های بدن شما در همان جهت قرار می‌گیرند، درست مثل وقتی که آهنربا سوزن قطب نما را جذب می‌کند. شما نمی‌توانید این را احساس کنید.
سپس انفجارهای کوتاه امواج رادیویی به نواحی خاصی از بدن فرستاده می‌شوند و پروتون‌ها را از تراز خارج می‌کنند.
هنگامی که امواج رادیویی خاموش می‌شوند، پروتون‌ها مجدداً در محل خود تراز می‌شوند. این عمل، سیگنال‌های رادیویی را ارسال می‌کند ک ه توسط گیرنده‌ها دریافت می‌شوند.
این سیگنال‌ها اطلاعاتی در مورد محل دقیق پروتون‌ها در بدن ارائه می‌دهند.
همچنین به تمایز بین انواع بافت در بدن کمک می‌کنند، زیرا پروتون‌ها در انواع مختلف بافت با سرعت‌های مختلفی دوباره مرتب می‌شوند و سیگنال‌های متمایزی تولید می‌کنند.
همانطور که میلیون‌ها پیکسل روی صفحه کامپیوتر می‌توانند تصاویر پیچیده ایجاد کنند، سیگنال‌های میلیون‌ها پروتون در بدن با هم ترکیب می‌شوند تا تصویری دقیق از داخل بدن ایجاد کنند.
ایمنی
اسکن ام آر آی یک روش بدون درد و بی‌خطر است. اگر کلاستروفوبیا (ترس از مکان‌های تنگ و تاریک) دارید، ممکن است برای شما ناراحت کننده باشد، اما بیشتر افراد می‌توانند با حمایت اپراتور آن را مدیریت کنند.
اکثر اسکنرهای ام آر آی امروزی تونل‌های پهن‌تری دارند که می‌تواند به کاهش کلاستروفوبیا کمک کند. ورود به اسکنر با پا در ابتدا ممکن است آسان‌تر باشد، اگرچه همیشه این امکان وجود ندارد.
تحقیقات گسترده‌ای در مورد اینکه آیا میدان‌های مغناطیسی و امواج رادیویی استفاده شده در اسکن‌های ام آر آی می‌توانند برای ب دن انسان خطرناک باشند، انجام شده است.
هیچ مدرکی وجود ندارد که نشان دهد خطری وجود دارد، به این معنی که اسکن ام آر آی یکی از ایمن ترین روش‌های پزشکی موجود است.
اما اسکن ام آر آی ممکن است در شرایط خاص توصیه نشود. به عنوان مثال، اگر یک ایمپلنت فلزی مانند ضربان ساز یا مفصل مصنوعی داشته باشید، ممکن است نتوانید اسکن ام آر آی انجام دهید.
اگر باردار هستید، پزشک با شما در مورد اینکه آیا اسکن ام آر آی برای شما مناسب است یا خیر صحبت خواهد کرد.
درباره اینکه چه کسانی می‌توانند و نمی‌توانند اسکن ام آر آی انجام دهند بیشتر بخوانید.
چگونه
بعدی
