top of page

Cardiomyopathy

کاردیومیوپاتی

کاردیومیوپاتی یک اصطلاح کلی برای بیماری‌های عضله قلب است که در آن دیواره‌های حفره‌های قلب کشیده، ضخیم یا سفت شده‌اند. این بر توانایی قلب برای پمپاژ خون در بدن تأثیر می‌گذارد.

بیشتر انواع کاردیومیوپاتی ارثی هستند. همچنین می‌تواند ناشی از شرایط یا عوامل خطر دیگری باشد، اما برای برخی افراد علت ناشناخته است. کاردیومیوپاتی می‌تواند افراد در هر سنی را تحت تاثیر قرار دهد.

کاردیومیوپاتی اتساعی

در کاردیومیوپاتی اتساعی،  دیواره‌های عضلانی قلب کشیده و نازک می‌شوند، بنابراین نمی‌توانند به درستی برای پمپاژ خون در بدن منقبض شوند.

چقدر جدی است؟

اگر به کاردیومیوپاتی اتساعی مبتلا هستید، خطر ابتلا به نارسایی قلبی که در آن قلب نمی‌تواند خون کافی را با فشار مناسب در بدن پمپ کند، بیشتر است.

نارسایی قلبی معمولاً باعث تنگی نفس، خستگی شدید و تورم مچ پا می‌شود. در مورد علائم نارسایی قلبی بیشتر بخوانید.

همچنین خطر مشکلات دریچه قلب، ضربان قلب نامنظم و لخته شدن خون وجود دارد. برای نظارت بر وضعیت باید به طور مرتب به پزشک مراجعه کنید.

چه کسانی تحت تاثیر قرار می گیرند؟

کاردیومیوپاتی اتساعی می‌تواند هم کودکان و هم بزرگسالان را تحت تاثیر قرار دهد.

این موارد همگی می‌توانند در این بیماری نقش داشته باشند:

  • به ارث بردن یک ژن تغییر یافته (جهش یافته) که شما را مستعد ابتلا به این بیماری می‌کند

  • یک بیماری زمینه‌ای پزشکی

  • فشار خون بالا که کنترل نشده

  • سبک زندگی ناسالم، مانند کمبود ویتامین‌ها و مواد معدنی در رژیم غذایی، مصرف بیش از حد الکل و مصرف مواد مخدر 

  • عفونت ویروسی که باعث التهاب عضله قلب می‌شود

  • مشکل دریچه قلب

  • بیماری بافت‌ها یا رگ‌های خونی - مانند گرانولوماتوز با پلی آنژیت (GPA)، سارکوئیدوز، آمیلوئیدوز، لوپوس، پلی آرتریت ندوزا، واسکولیت یا دیستروفی عضلانی

  • بارداری - کاردیومیوپاتی حین زایمان نادر است و گاهی در دوران بارداری یا در عرض ۳ ماه پس از تولد نوزاد ایجاد می‌شود.

اما برای بسیاری از افراد، علت ناشناخته است.

کاردیومیوپاتی هیپرتروفیک

در کاردیومیوپاتی هیپرتروفیک، سلول‌های عضلانی قلب بزرگ می‌شوند و دیواره‌های حفره‌های قلب ضخیم می‌شوند.

حفره‌های قلب کوچک می‌شوند بنابراین نمی‌توانند خون زیادی نگه دارند و دیواره‌ها نمی‌توانند به درستی شل شوند و ممکن است سفت شوند. همچنین ممکن است جریان خون از طریق قلب مسدود شود.

چقدر جدی است؟

در بیشتر موارد، کاردیومیوپاتی هیپرتروفیک تاثیری بر زندگی روزمره نخواهد داشت.  برخی افراد هیچ علامتی ندارند و نیازی به درمان ندارند.

اما این بدان معنا نیست که این بیماری نمی‌تواند جدی باشد. کاردیومیوپاتی هیپرتروفیک شایع‌ترین علت مرگ ناگهانی و غیرمنتظره در دوران کودکی و در ورزشکاران جوان است.

 حفره‌های اصلی قلب می‌توانند سفت شوند و منجر به فشار خون روی حفره‌های جمع‌کننده کوچکتر شوند. این گاهی اوقات می‌تواند علائم نارسایی قلب را بدتر کند و منجر به ریتم غیر طبیعی قلب (فیبریلاسیون دهلیزی) شود.

جریان خون از قلب ممکن است کاهش یا محدود شود (به نام کاردیومیوپاتی هیپرتروفیک انسدادی).

همچنین دریچه میترال قلب ممکن است نشت کند و باعث نشت خون به عقب شود. در مورد مشکلات دریچه میترال بیشتر بدانید.

همچنین خطر ابتلا به عفونت قلبی (اندوکاردیت) بیشتر است. 

این تغییرات قلبی می‌تواند باعث سرگیجه، درد قفسه سینه، تنگی نفس و از دست دادن موقت هوشیاری شود.

اگر کاردیومیوپاتی هیپرتروفیک شدید دارید، باید به طور منظم به پزشک خود مراجعه کنید تا وضعیت شما کنترل شود.

پزشک شما در مورد سطح و مقدار ورزشی که می‌توانید انجام دهید و تغییرات سبک زندگی که می‌توانید انجام دهید توصیه می‌کند.

چه کسانی تحت تاثیر قرار می‌گیرند؟

تصور می‌شود که کاردیومیوپاتی هیپرتروفیک ۱ نفر از هر ۵۰۰ نفر را تحت تاثیر قرار می‌دهد. بیشتر افراد این بیماری را از والدین خود به ارث می‌برند.

کاردیومیوپاتی محدود کننده

کاردیومیوپاتی محدود کننده نادر است. اغلب در کودکان تشخیص داده می شود، اگرچه می تواند در هر سنی ایجاد شود. دیواره های حفره های اصلی قلب سفت و سخت می شوند و نمی توانند پس از انقباض به درستی شل شوند. این بدان معنی است که قلب نمی تواند به درستی با خون پر شود.

این منجر به کاهش جریان خون از قلب می شود و می تواند منجر به علائم نارسایی قلبی مانند تنگی نفس، خستگی و تورم مچ پا و همچنین مشکلات ریتم قلب شود.

در بسیاری از موارد علت ناشناخته است، اگرچه گاهی اوقات این بیماری می‌تواند ارثی باشد.

کاردیومیوپاتی آریتموژنیک (ACM)

کاردیومیوپاتی آریتموژنیک (ACM) یک بیماری ارثی است که بطن چپ یا راست یا هر دو را درگیر می‌کند. گاهی اوقات به آن کاردیومیوپاتی بطن راست آریتموژنیک (ARCVM) می‌گویند.

در کاردیومیوپاتی آریتموژنیک (ACM)، پروتئین‌هایی که معمولا سلول‌های عضله قلب را در کنار هم نگه می‌دارند، غیر طبیعی هستند. سلول‌های عضلانی می‌توانند بمیرند و بافت عضلانی مرده با بافت اسکار چربی و فیبری جایگزین شود.

دیواره‌های حفره‌های اصلی قلب نازک و کشیده می‌شوند و نمی‌توانند خون را به درستی در بدن پمپ کنند.

افراد مبتلا به کاردیومیوپاتی آریتموژنیک (ACM) معمولاً مشکلات ریتم قلب دارند. کاهش جریان خون از قلب نیز می‌تواند منجر به علائم نارسایی قلبی شود.

این بیماری می‌تواند بر نوجوانان یا جوانان تأثیر بگذارد و دلیل برخی مرگ‌های ناگهانی غیرقابل توضیح در ورزشکاران جوان بوده است.

شواهد فزاینده ای وجود دارد که نشان می‌دهد ورزش طولانی مدت و شدید علائم کاردیومیوپاتی آریتموژنیک (ACM) را بدتر می‌کند. مهم است که افرادی که ACM دارند یا در معرض خطر آن هستند این موضوع را با متخصص قلب خود (کاردیولوژیست) به طور کامل در میان بگذارند.

تشخیص کاردیومیوپاتی

برخی از موارد کاردیومیوپاتی را می‌توان پس از اسکن و آزمایش‌های مختلف قلب تشخیص داد، از جمله:

اگر پزشک تشخیص داده که یک نوع ارثی کاردیومیوپاتی دارید، ممکن است به شما توصیه شود که برای شناسایی ژن معیوب (جهش) که باعث این امر شده است، آزمایش ژنتیکی انجام دهید.

سپس می‌توان بستگان شما را برای همان جهش آزمایش کرد و در صورت داشتن آن، وضعیت آنها را می‌توان تحت نظر و مدیریت زودهنگام قرار داد.

درمان کاردیومیوپاتی

معمولاً هیچ درمان قطعی برای کاردیومیوپاتی وجود ندارد، اما درمان‌ها می‌توانند در کنترل علائم و پیشگیری از عوارض موثر باشند. برخی از انواع کاردیومیوپاتی درمان‌های خاصی دارند و تشخیص زودهنگام بسیار مهم است.

همه افراد مبتلا به کاردیومیوپاتی به درمان نیاز ندارند. برخی افراد فقط دچار نوع خفیفی از این بیماری هستند که می‌توانند پس از انجام چند تغییر سبک زندگی آن را کنترل کنند.

تغییر سبک زندگی

چه علت کاردیومیوپاتی ژنتیکی باشد٬ چه نباشد، به طور کلی خوب است که:

داروها

ممکن است برای کنترل فشار خون، اصلاح ریتم غیرطبیعی قلب، حذف مایع اضافی یا جلوگیری از لخته شدن خون به داروها نیاز باشد.

درباره این موارد اطلاعات بیشتری کسب کنید:

روش های درمانی در بیمارستان

در برخی از افراد مبتلا به کاردیومیوپاتی هیپرتروفیک انسدادی، دیواره‌ای که سمت چپ و راست قلب را تقسیم می‌کند (سپتوم) ضخیم شده و به داخل حفره اصلی قلب برآمده می‌شود. در این صورت انجام یکی از این موارد لازم است:

  • تزریق الکل به قلب - این کار برای کاهش بخشی از عضله در سپتوم انجام می‌شود

  • میکتومی سپتال - جراحی قلب برای برداشتن بخشی از سپتوم ضخیم شده (در صورت لزوم ممکن است دریچه میترال نیز در همان زمان ترمیم شود)

کسانی که مشکلات ریتم قلب دارند ممکن است نیاز به ابلیشن آریتمی داشته باشند. این درمان با دقت بافت قلب بیمار که باعث مشکلات ریتم قلب می‌شود را تغییر می‌دهد.

یا ممکن است یک دستگاه کاشته شود، مانند:

  • ضربان ساز برای تنظیم ضربان قلب

  • یک دفیبریلاتور کاردیوورتر (ICD) برای جلوگیری از ریتم غیر طبیعی تهدید کننده زندگی قلب

درباره کاشت ضربان ساز بیشتر بدانید.

به عنوان آخرین راه حل، ممکن است پیوند قلب ضروری باشد.

سندرم قلب شکسته

برخی از افرادی که دچار استرس عاطفی یا جسمی شدید مانند سوگ یا جراحی بزرگ می‌شوند، دچار مشکل قلبی موقت می‌شوند.

عضله قلب به طور ناگهانی ضعیف یا «گیج» می‌شود و باعث تغییر شکل بطن چپ (یکی از حفره‌های اصلی قلب) می‌شود. ممکن است در اثر افزایش هورمون‌ها، به ویژه آدرنالین، در طول یک دوره استرس ایجاد شود.

علائم اصلی آن درد قفسه سینه و تنگی نفس است که مشابه علائم حمله قلبی است. اگر شما یا شخص دیگری این موارد را تجربه کردید، همیشه با اورژانس محلی تماس بگیرید.

این بیماری - که از نظر پزشکی به عنوان کاردیومیوپاتی تاکوتسوبو یا کاردیومیوپاتی استرسی حاد شناخته می‌شود - در زنان شایع تر است. موقتی و قابل برگشت است. غیرعادی است که دوباره تکرار شود.

bottom of page