درمان - اگزمای آتوپیک
درمان اگزمای آتوپیک می‌تواند به کاهش علائم کمک کند. هیچ درمانی وجود ندارد، اما بسیاری از کودکان متوجه می‌شوند که علائم آنها به طور طبیعی با افزایش سن بهبود می‌یابد.
درمان‌های اصلی اگزمای آتوپیک عبارتند از:
نرم کننده‌ها (مرطوب کننده‌ها) - هر روز برای جلوگیری از خشک شدن پوست استفاده می‌شود
کورتیکواستروئیدهای موضعی - کرم‌ها و پمادهایی که برای کاهش تورم و قرمزی در دورههای شعله‌ور شدن بیماری استفاده می‌شوند.
درمان‌های دیگر عبارتند از:
پیمکرولیموس یا تاکرولیموس موضعی برای اگزما در نقاط حساسی که به درمان ساده‌تر پاسخ نمی‌دهند.
آنتی هیستامین برای خارش شدید
بانداژ یا لباس مخصوص بدن که به بدن اجازه می‌دهد تا زیر آن بهبود یابد
درمان‌های قوی‌تر که توسط متخصص پوست ارائه می‌شود
درمان‌های مختلف برای اگزمای آتوپیک در این صفحه توضیح داده شده است.
خودمراقبتی
علاوه بر درمان‌های ذکر شده در بالا، کارهایی وجود دارد که می‌توانید خودتان برای کاهش علائم و جلوگیری از مشکلات بیشتر انجام دهید.
سعی کنید آسیب ناشی از خاراندن را کاهش دهید
اگزما اغلب می‌خارد و خاراندن نواحی آسیب دیده پوست می‌تواند بسیار وسوسه انگیز باشد.
اما خاراندن معمولاً به پوست آسیب می‌رساند که خود می‌تواند باعث بروز اگزمای بیشتری شود.
پوست در نتیجه خاراندن‌های مزمن در نهایت ضخیم شده و مشابه چرم می‌شود.
خاراندن عمیق همچنین باعث خونریزی می‌شود و خطر عفونت یا زخم شدن پوست شما را افزایش می‌دهد.
سعی کنید تا حد امکان خود را نخارانید. به جای آن می‌توانید به آرامی پوست خود را با انگشتان خود مالش دهید.
اگر بچه شما اگزمای آتوپیک دارد، دستکش‌های ضد خاراندن ممکن است مانع از خاراندن پوست او شوند.
ناخن‌های خود را کوتاه و تمیز نگه دارید تا آسیب به پوست در اثر خاراندن ناخواسته به حداقل برسد.
پوست خود را با لباس‌های سبک بپوشانید تا آسیب ناشی از خاراندن معمولی کاهش یابد.
از محرک‌ها دوری کنید
پزشک عمومی با شما همکاری خواهد کرد تا مشخص کند چه چیزی ممکن است باعث تشدید اگزما شود، اگرچه ممکن است بدون هیچ دلیل واضحی بهتر یا بدتر شود.
هنگامی که محرک‌های خود را شناختید، می‌توانید سعی کنید از آنها دوری کنید.
مثلا:
اگر پارچه‌های خاصی پوست شما را تحریک می‌کنند، از پوشیدن آنها خودداری کنید و لباس‌های نرم و ریزبافت یا مواد طبیعی مانند پنبه بپوشید.
اگر گرما اگزمای شما را تشدید می‌کند، اتاق‌های خانه را خنک نگه دارید، به خصوص اتاق خواب
از استفاده از صابون‌ها یا مواد شوینده‌ای که ممکن است روی پوست شما تأثیر بگذارند خودداری کنید - به جای آن از جایگزین‌های صابون استفاده کنید
اگرچه برخی از افراد مبتلا به اگزما به کنه‌های گرد و غبار خانگی آلرژی دارند، اما تلاش برای از بین بردن آنها از خانه توصیه نمی‌شود زیرا ممکن است دشوار باشد و شواهد روشنی مبنی بر مفید بودن این کار وجود ندارد.
در مورد پیشگیری از آلرژی بیشتر بخوانید
تغییرات رژیم غذایی
برخی غذاها مانند تخم مرغ و شیر گاو می‌توانند علائم اگزما را تحریک کنند.
اما نباید بدون صحبت با پزشک عمومی تغییرات قابل توجهی در رژیم غذایی خود ایجاد کنید.
ممکن است حذف این غذاها از رژیم غذایی شما مفید نباشد، به خصوص در کودکان خردسال که به کلسیم، کالری و پروتئین در این غذاها نیاز دارند.
اگر پزشک عمومی به آلرژی غذایی مشکوک باشد، ممکن است به یک متخصص تغذیه ارجاع داده شوید.
متخصص تغذیه می‌تواند به یافتن راهی برای جلوگیری از غذایی که به آن حساسیت دارید کمک کرده و در عین حال اطمینان حاصل کند که هنوز هم تمام مواد مغذی مورد نیاز خود را دریافت می‌کنید.
از طرف دیگر، ممکن است به یک متخصص پزشکی مانند ایمونولوژیست، متخصص پوست یا متخصص اطفال ارجاع داده شوید.
اگر به نوزاد مبتلا به اگزمای آتوپیک شیر می‌دهید، قبل از ایجاد هر گونه تغییر در رژیم غذایی معمول خود، توصیه‌های پزشکی را دریافت کنید.
نرم کننده‌ها
نرم‌کننده‌ها درمان‌های مرطوب‌کننده‌ای هستند که مستقیماً روی پوست اعمال می‌شوند تا از دست دادن آب را کاهش دهند و آن را با یک لایه محافظ بپوشانند.
آنها اغلب برای کمک به مدیریت شرایط پوستی خشک یا پوسته پوسته شدن پوست مانند اگزمای آتوپیک استفاده می‌شوند.
آنها می‌توانند باعث خشکی کمتر پوست شده و می‌توانند به کاهش تعداد دورههای شعله‌وری اگزمای پوست کمک کنند.
اگر اگزمای خفیف دارید، برای مشاوره در مورد نرم کننده‌ها با یک داروساز صحبت کنید. اگر اگزمای متوسط یا شدید دارید، با پزشک عمومی صحبت کنید.
انتخاب یک نرم کننده
چندین نرم کننده مختلف موجود است. برای مشاوره در مورد اینکه از کدام نرم کننده استفاده کنید، با یک داروساز صحبت کنید. ممکن است لازم باشد چند مورد را امتحان کنید تا یکی را پیدا کنید که برای شما مناسب است.
همچنین ممکن است به شما توصیه شود از ترکیبی از نرم کننده‌ها استفاده کنید، مانند:
پمادی برای پوست‌های خیلی خشک
یک کرم یا لوسیون برای پوست قرمز و ملتهب
یک نرم کننده برای استفاده به جای صابون
نرم کننده‌ای برای استفاده روی صورت و دست‌ها و نرم کننده‌ای متفاوت برای استفاده در بدن
تفاوت لوسیون‌ها، کرم‌ها و پمادها در مقدار روغن آنهاست.
پمادها حاوی بیشترین روغن هستند، بنابراین می‌توانند کاملاً چرب باشند، اما در حفظ رطوبت پوست موثرترین هستند.
لوسیون‌ها حاوی کمترین مقدار روغن هستند، بنابراین چرب نیستند، و می‌توانند تاثیر کمتری داشته باشند. کرم‌ها جایی در این بین هستند.
اگر مدتی است که از نرم کننده خاصی استفاده کرده‌اید، ممکن است در نهایت اثر آن کمتر شود یا پوست شما را تحریک کند.
اگر اینطور است، ممکن است محصول دیگری را پیدا کنید که مناسب شما باشد. می‌توانید در مورد گزینه‌های دیگر با یک داروساز صحبت کنید.
بهترین نرم کننده، نرم کننده‌ای است که هر روزی که از آن استفاده می‌کنید، احساس خوشنودی می‌کنید.
نحوه استفاده از نرم کننده‌ها
همیشه از نرم کننده خود استفاده کنید، حتی اگر علائمی را تجربه نمی‌کنید.
بسیاری از افراد نگه داشتن مواد نرم کننده جداگانه در محل کار یا مدرسه، یا وان در حمام و یکی در محل نشیمن را مفید می‌دانند.
برای استفاده از نرم کننده:
مقدار زیادی استفاده کنید
آن را نمالید - در همان جهتی که مو رشد می‌کند، آن را روی پوست صاف کنید
بعد از حمام یا دوش گرفتن، به آرامی پوست را خشک کنید و در حالی که پوست هنوز مرطوب است از نرم کننده استفاده کنید تا رطوبت در آن حفظ شود.
اگر می‌توانید حداقل ۲ بار در روز از نرم کننده استفاده کنید یا اگر پوست خیلی خشکی دارید حتی بیشتر.
در هنگام شعله ور شدن اگزما، مقادیر زیادی نرم کننده را به دفعات استفاده کنید، اما به یاد داشته باشید که پوست ملتهب را با کورتیکواستروئید موضعی درمان کنید، زیرا نرم کننده‌های استفاده شده به تنهایی برای کنترل آن کافی نیستند.
انگشتان خود را در ظرف نرم کننده قرار ندهید - به جای آن از قاشق یا پمپاژ استفاده کنید، زیرا خطر عفونت را کاهش می‌دهد. و هرگز نرم کننده خود را با دیگران به اشتراک نگذارید.
کورتیکواستروئیدهای موضعی
اگر پوست شما زخم و ملتهب است، پزشک عمومی ممکن است یک کورتیکواستروئید موضعی (که مستقیماً روی پوست شما زده می‌شود) تجویز کند که می تواند التهاب را در عرض چند روز کاهش دهد.
با توجه به شدت اگزمای آتوپیک و نواحی پوست آسیب دیده، کورتیکواستروئیدهای موضعی را می‌توان در مقادیر مختلف تجویز کرد.
آنها می‌توانند بصورت‌های زیر باشند:
بسیار خفیف (مانند هیدروکورتیزون)
متوسط (مانند بتامتازون والرات و کلوبتازون بوتیرات)
قوی (مانند دوز بالاتر بتامتازون والرات و بتامتازون دی پروپریونات)
بسیار قوی (مانند کلوبتازول پروپریونات و دی فلوکورتولون والترات)
اگر نیاز به استفاده مکرر از کورتیکواستروئیدها دارید، به طور مرتب به یک پزشک عمومی مراجعه کنید تا بتواند بررسی کند که درمان موثر است و شما از مقدار مناسب استفاده می‌کنید.
نحوه استفاده از کورتیکواستروئیدهای موضعی
از استفاده از آنها در نواحی آسیب دیده برای کنترل اگزمای خود نترسید.
به جز در مواردی که پزشک دستور دیگری داده باشد، دستورالعمل‌های مندرج در بروشور اطلاعات بیمار که همراه با داروی شما ارائه می‌شود را دنبال کنید.
این جزئیات میزان مصرف را نشان می‌دهد.
اکثر افراد فقط باید یک یا دو بار در روز از آن استفاده کنند زیرا هیچ مدرکی وجود ندارد که استفاده بیشتر از آن فایده‌ای داشته باشد.
هنگام استفاده از کورتیکواستروئید موضعی:
می‌توانید انتخاب کنید که اول نرم کننده خود را بمالید یا اول کورتیکواستروئید خود، اما هر کدام را اول استفاده می‌کنید٬ در حالت ایده‌آل حدود ۳۰ دقیقه صبر کنید تا جذب پوست شما شود، یا کورتیکواستروئید را در زمان دیگری از روز (مانند شب) بمالید.
مقدار توصیه شده از کورتیکواستروئید موضعی را روی ناحیهی آسیب دیده بمالید.
استفاده از آن را تا ۴۸ ساعت پس از رفع شعله ور شدن ادامه دهید تا التهاب زیر سطح پوست درمان شود.
گاهی اوقات، پزشک شما ممکن است استفاده از کورتیکواستروئیدهای موضعی را به دفعات کمتر، اما در مدت زمان طولانی‌تر پیشنهاد دهد. این برای کمک به جلوگیری از دورههای شعله ور شدن است.
این گاهی اوقات درمان آخر هفته نامیده می‌شود، زمانی که فردی که قبلاً کنترل اگزمای خود را به دست آورده است، از کورتیکواستروئید موضعی ۲ روز (۲ روز پشت سر هم) در هفته یا هر ۳ تا ۴ روز یک بار در محل‌های مشکل استفاده می‌کند تا از فعال شدن دوباره آنها جلوگیری کند.
عوارض جانبی
ممکن است هنگام استفاده از کورتیکواستروئیدهای موضعی احساس گزگز خفیفی برای کمتر از یک دقیقه ایجاد شود.
در برخی موارد، آنها همچنین ممکن است باعث این عوارض شوند:
نازک شدن پوست - به خصوص اگر از استروئیدهای قوی در محل‌های نامناسب، مانند صورت، برای مدت طولانی (به عنوان مثال، چند هفته) استفاده شود.
تغییرات در رنگ پوست - به طور معمول، روشن شدن پوست پس از چندین ماه استفاده از استروئیدهای بسیار قوی، اما بیشتر روشن شدن پس از اگزما٬ ردپای یک التهاب قدیمی است و ارتباطی با درمان ندارد.
آکنه (لکه‌ها) - به‌ویژه زمانی که در صورت نوجوانان استفاده شود
افزایش رشد مو
اکثر این عوارض جانبی پس از توقف درمان بهبود می‌یابند. با این حال، گاهی اوقات ممکن است علائم ترک را با قطع مصرف مشاهده کنید. این علا ئم می‌توانند شامل موارد زیر باشد:
قرمزی یا تیره شدن رنگ پوست، که می‌تواند ناحیه بزرگتری از پوست را نسبت به ناحیهی تحت درمان، تحت تاثیر قرار دهد
سوزش، خارش یا لایه برداری پوست، یا زخم
در موارد زیر در صورت استفاده از کورتیکواستروئید موضعی قوی، خطر عوارض جانبی ممکن است افزایش یابد:
استفاده برای چندین ما ه
استفاده در نواحی حساس مانند صورت، زیر بغل یا کشاله ران
استفاده در مقادیر زیاد
برای کنترل علائم باید ضعیف‌ترین درمان موثر برای شما تجویز شود. اگر در مورد هر گونه عوارض جانبی نگرانی دارید با پزشک عمومی خود صحبت کنید.
آنتی هیستامین‌ها
آنتی هیستامین‌ها نوعی دارویی هستند که اثر ماده‌ای به نام هیستامین را در خون مسدود می‌کنند.
آنها می‌توانند به تسکین خارش مرتبط با اگزمای آتوپیک کمک کنند.
آنها یا می‌توانند آرام بخش باشند که باعث خواب آلودگی می‌شوند یا غیر آرام بخش.
اگر خارش شدید دارید، ممکن است پزشک عمومی استفاده از آنتی هیستامین‌های غیر آرام بخش را پیشنهاد کند.
اگر خارش در حین تشدید علائم٬ خواب شما را تحت تاثیر قرار دهد، پزشک ممکن است مصرف یک آنتی هیستامین آرام بخش را پیشنهاد کند.
آنتی هیستامین‌های آرام بخش می‌توانند باعث خواب آلودگی در روز بعد شود، بنابراین ممکن است مفید باشد که به مدرسه بچه خود اطلاع دهید که ممکن است به اندازه عادی هوشیار نباشد.
باندها و پانسمان‌های مرطوب
در برخی موارد، پزشک عمومی ممکن است باندها، لباس‌ها یا پانسمان‌های مرطوب حاوی دارو را برای پوشاندن نواحی آسیب دیده توسط اگزما تجویز کند.
اینها را می‌توان روی نرم کننده‌ها یا با کورتیکواستروئیدهای موضعی استفاده کرد تا از خاراندن جلوگیری شود، به پوست زیرین اجازه التیام دهد و جلوی خشک شدن پوست را بگیرد.
قرص‌های کورتیکواستروئیدی
از قرص‌های کورتیکواستروئیدی برای درمان اگزمای آتوپیک استفاده می‌شود، اما گاهی اوقات ممکن است برای دورههای کوتاه ۵ تا ۷ روزه تجویز شوند تا به کنترل دورههای شعله‌وری شدید کمک کنند.
به دلیل خطر عوارض جانبی بالقوه جدی، معمولاً از دورههای طولانی‌تر درمان اجتناب می‌شود.
اگر پزشک عمومی فکر کند که ممکن است و ضعیت شما آنقدر شدید باشد که از درمان مکرر یا طولانی مدت با قرص‌های کورتیکواستروئید سود می‌برید، احتمالاً شما را به یک متخصص ارجاع می‌دهد.
مراجعه به متخصص
در برخی موارد، پزشک عمومی ممکن است شما را به یک متخصص پوست ارجاع دهد.
ممکن است به متخصص پوست ارجاع شوید اگر:
پزشک عمومی مطمئن نیست که چه نوع اگزمایی دارید
درمان معمولی اگزمای شما را کنترل نمی‌کند.
اگزمای شما بر زندگی روزمره شما تأثیر می‌گذارد
معلوم نیست چه چیزی باعث آن شده است
یک متخصص پوست ممکن است بتواند موارد زیر را ارائه دهد:
بررسی کامل درمان فعلی شما - برای اطمینان از اینکه به اندازه کافی از درمان‌های مناسب در زمان مناسب استفاده می‌کنید.
مهارکننده‌های موضعی کالسینورین - کرم‌ها و پمادهایی که سیستم ایمنی بدن شما را سرکوب می‌کنند، مانند پیمکرولیموس و تاکرولیموس.
کورتیکواستروئیدهای موضعی بسیار قوی
باندها یا پانسمان‌های مرطوب
فتوتراپی - نور ماوراء بنفش (UV) که التهاب را کاهش می‌دهد
قرص‌های سرکوب کننده سیستم ایمنی - برای سرکوب سیستم ایمنی بدن شما، مانند آزاتیوپرین، سیکلوسپورین و متوترکسات.
آلیترتینوئین - دارویی برای درمان اگزمای شدید در دست بزرگسالان.
دوپیلوماب یا تراکینیوماب - داروهایی برای بزرگسالان مبتلا به اگزمای متوسط تا شدید که ممکن است زمانی امتحان شوند که سایر درمان‌ها موثر نبوده‌اند.
آبروسیتینیب یا اوتیداسیتینیب - داروهایی برای افراد ۱۲ سال و بالاتر مبتلا به اگزمای متوسط تا شدید که ممکن است زمانی امتحان شوند که سایر درمان‌ها موثر نبوده‌اند.
بارسیتینیب - اگر دوپیلوماب اثر نکند یا عوارض جانبی قابل توجهی ایجاد کند، ممکن است داروی جایگزینی به نام بارسیتینیب توصیه شود.
درمان‌های مکمل
برخی از افراد ممکن است درمان‌های مکمل مانند داروهای گیاهی را برای درمان اگزما مفید بدانند، اما شواهد کمی وجود دارد که نشان دهد این درمان‌ها موثر هستند.
اگر به فکر استفاده از یک درمان مکمل هستید، ابتدا با پزشک عمومی صحبت کنید تا مطمئن شوید که درمان برای شما ایمن است.
مطمئن شوید که به استفاده از سایر درمان‌های تجویز شده توسط پزشک عمومی ادامه می‌دهید.
عوارض
بعدی
علل
قبلی