درمان - ویتیلیگو (پیسی)
درمان
درمان ویتیلیگو بر تغییر ظاهر پوست از طریق بازگرداندن رنگ به آن متمرکز است.
با این حال، برای برخی افراد، درمان دائمی نیست و نمی‌تواند همیشه از گسترش این بیماری جلوگیری کند.
پزشک عمومی ممکن است این موارد را توصیه کند:
ایمنی در برابر آفتاب
استفاده از کرم های استتار
استروئید موضعی (کرم یا پماد حاوی استروئید)
اگر فقط یک لکه کوچک ویتیلیگو دارید یا رنگ طبیعی پوستتان بسیار روشن است، ممکن است نیازی به درمان بیشتر نباشد.
در صورت نیاز به درمان بیشتر، ممکن است به متخصص پوست ارجاع داده شوید.
محافظت در برابر آفتاب
آفتاب سوختگی یک خطر جدی برای افرادی است که ویتیلیگو دارند. شما باید پوست خود را از آفتاب محافظت کنید و از سولاریوم استفاده نکنید.
وقتی پوست در معرض نور خورشید قرار می‌گیرد، رنگدانه‌ای به نام ملانین تولید می‌کند تا از آن در برابر نور فرابنفش (UV) محافظت کند. اما اگر ویتیلیگو داشته باشید، پوستتان به اندازه کافی ملانین تولید نمی‌کند و در نتیجه از حفاظت کافی برخوردار نیست.
همیشه از یک کرم ضد آفتاب با فاکتور محافظت از آفتاب (SPF 50) یا بالاتر استفاده کنید تا از پوست خود در برابر آفتاب سوختگی و آسیبهای طولانی مدت محافظت کنید. اگر پوست روشنی دارید این امر اهمیت ویژه‌ای دارد.
ویتامین D
اگر پوست شما در معرض نور خورشید قرار نگیرد، خطر کمبود ویتامین D افزایش می‌یابد . ویتامین D برای حفظ سلامت استخوان‌ها و دندان‌ها ضروری است.
نور خورشید منبع اصلی ویتامین D است، اگرچه نوعی ویتامین D نیز در برخی غذاها مانند ماهی‌های روغنی یافت می‌شود.
ممکن است دریافت ویتامین D کافی از غذا و نور خورشید دشوار باشد. بنابراین، باید در نظر داشته باشید که روزانه یک مکمل حاوی ۱۰ میکروگرم (mcg) ویتامین D مصرف کنید.
کرم‌های استتار پوست
کرم‌های استتار پوست می‌توانند بر روی لکه‌های سفید پوست استفاده شوند. این کرم‌ها به‌گونه‌ای ساخته شده‌اند که با طیف وسیعی از رنگ‌های پوست مطابقت داشته باشند. این کرم‌ها کمک می‌کنند تا لکه‌های سفید با بقیه پوست ترکیب شوند و کمتر مشهود باشند.
کرم‌های استتار پوست ضد آب هستند و می‌توانند در هر قسمت از بدن اعمال شوند. این کرم‌ها تا ۴ روز بر روی بدن و ۱۲ تا ۱۸ ساعت بر روی صورت ماندگاری دارند.
استروئیدهای موضعی
استروئیدهای موضعی به‌صورت کرم یا پماد هستند که بر روی پوست خود اعمال می‌کنید.
گاهی اوقات این داروها می‌توانند از گسترش لکه‌های سفید جلوگیری کنند و ممکن است برخی از رنگ‌های اصلی پوست شما را ب ازگردانند.
استروئیدهای موضعی ممکن است برای بزرگسالان تجویز شوند اگر:
ویتیلیگوی غیر سگمنتال دارید که کمتر از ۱۰٪ از بدن شما را تحت تأثیر قرار داده است.
شما به دنبال درمان بیشتر هستید (محافظت از خورشید و کرم‌های استتار برای برخی از افراد کافی است)
باردار نیستید
خطرات احتمالی عوارض جانبی را می‌فهمید و می‌پذیرید
اگر می‌خواهید از استروئید موضعی بر روی صورت خود استفاده کنید، با یک پزشک مشورت کنید.
درباره استروئیدهای موضعی بیشتر بدانید.
استفاده از استروئیدهای موضعی
یک پزشک ممکن است با توجه به ترجیح شما و محلی که قرار است استفاده شود، کرم یا پماد تجویز کند. پمادها چرب‌تر هستند.
استروئیدهای احتمالی که ممکن است تجویز شوند عبارتند از:
فلوتیکازون پروپیونات
بتامتازون والرات
پزشک به شما خواهد گفت که چگونه کرم یا پماد را به لکه‌ها بمالید و چقدر باید اس تفاده کنید. معمولاً باید درمان را یک بار در روز اعمال کنید.
استروئیدهای موضعی با واحد استانداردی به نام واحد نوک انگشت (FTU) اندازه‌گیری می‌شوند. یک FTU مقدار استروئید موضعی است که به اندازه نوک انگشت یک بزرگسال است. یک FTU برای درمان یک ناحیه‌ی پوستی به اندازه‌ی دو برابر دست یک بزرگسال کافی است.
پیگیری درمان
یک ماه پس از شروع درمان، شما یک ویزیت پیگیری با پزشک خواهید داشت تا بررسی کند که درمان چقدر مؤثر بوده و آیا عوارض جانبی داشته‌اید یا خیر. اگر درمان باعث عوارض جانبی شود، ممکن است نیاز باشد که استفاده از استروئید موضعی را متوقف کنید.
پس از یک یا ۲ ماه دیگر، پزشک بررسی خواهد کرد که ویتیلیگوی شما چقدر بهبود یافته است. اگر هیچ بهبودی دیده نشود، ممکن است به یک متخصص پوست ارجاع داده شوید.
اگر بهبود کمی مشاهده شود، ممکن است درمان ادامه یابد، اما هر چند هفته یک بار باید استراحت از درمان داشته باشید. همچنین ممکن است به یک متخصص پوست ارجاع داده شوید.
اگر ویتیلیگوی شما بهبود قابل توجهی داشته باشد، درمان متوقف خواهد شد.
پزشک ممکن است در طول درمان از ویتیلیگوی شما عکس بگیرد تا نشانه‌های بهبود را پیگیری کند. شما نیز ممکن است بخواهید خودتان از وضعیت پوستتان عکس بگیرید.
عوارض جانبی
عوارض جانبی استروئیدهای موضعی عبارتند از:
ایجاد خطوط یا رگه‌هایی در پوست (استریا)
نازک شدن پوست (آتروفی)
ظاهر شدن رگ‌های خونی قابل مشاهده (تلانژکتازی)
رشد موهای زائد (هیپرتریکوزیس)
سوزش یا التهاب پوست (درماتیت تماسی)
ارجاع به متخصص پوست
پزشک عمومی ممکن است شما را به یک متخصص پوست ارجاع دهد اگر:
در مورد تشخیص شما مطمئن نباشد
باردار هستید و به درمان نیاز دارید
بیش از ۱۰ درصد از بدن شما تحت تأثیر ویتیلیگو قرار دارد
شما از وضعیت خود ناراحت هستید
صورت شما تحت تأثیر قرار گرفته و به درمان بیشتری نیاز دارید
نمی‌توانید از استروئیدهای موضعی به دلیل خطر عوارض جانبی استفاده کنید
شما دچار ویتیلیگو سگمنتال هستید و به درمان بیشتری نیاز دارید
درم ان با استروئیدهای موضعی موثر نبوده است
کودکان مبتلا به ویتیلیگو که نیاز به درمان دارند نیز به متخصص پوست ارجاع داده می‌شوند.
برخی از درمان هایی که ممکن است متخصص پوست توصیه کند عبارتند از:
پیمکرولیموس یا تاکرولیموس موضعی
پیمکرولیموس و تاکرولیموس نوعی دارو به نام مهارکننده‌های کلسینورین هستند که معمولاً برای درمان اگزما استفاده می‌شوند.
پیمکرولیموس و تاکرولیموس برای درمان ویتیلیگو مجوز ندارند، اما می‌توان از آنها برای کمک به بازیابی رنگدانه‌های پوست در بزرگسالان و کودکان مبتلا به ویتیلیگو استفاده کرد.
آنها می‌توانند عوارض جانبی ایجاد کنند، از جمله:
احساس سوزش یا درد هنگام استفاده بر روی پوست
حساس‌تر شدن پوست به نور خورشید
قرمزی صورت (گُر گرفتگی) و تحریک پوست در صورت مصرف الکل
با این حال، برخلاف استروئیدها، پیمکرولیموس و تاکرولیموس باعث نازک شدن پوست نمی‌شوند.
فتوتراپی
فتوتراپی (درمان با نور) ممکن است برای کودکان یا بزرگسالان استفاده شود اگر:
درمان‌های موضعی موثر نبوده است
ویتیلیگو گسترده است
ویتیلیگو تاثیر قابل توجهی بر کیفیت زندگی شما دارد
شواهد نشان می‌دهد که فتوتراپی، به ویژه هنگامی که با سایر درمان‌ها ترکیب شود، تأثیر مثبتی بر ویتیلیگو دارد.
در طول فتوتراپی، پوست شما در معرض نور ماوراء بنفش A یا ماوراء بنفش B از یک لامپ مخصوص قرار می‌گیرد. ممکن است ابتدا دارویی به نام پسورالن مصرف کنید. این دارو را می‌توان به صورت خوراکی مصرف کرد. یا می‌توان آن را به آب حمام اضافه کرد و قسمت‌های جداگانه بدن را در آن خیساند یا به شکل ژل مصرف کرد.
این نوع درمان گاهی اوقات PUVA (پسورالن و نور UVA) نامیده می‌شود.
فتوتراپی ممکن است خطر ابتلا به سرطان پوست را به دلیل قرار گرفتن در معرض بیش از حد نور UVA افزایش دهد. خطر ابتلا به سرطان پوست با نور UVB کمتر است. قبل از اینکه تصمیم به فتوتراپی بگیرید، متخصص پوست باید در مورد این خطر با شما صحبت کند.
لامپ‌های خورشیدی که می‌توانید برای استفاده در خانه برای درمان با نور خریداری کنید توصیه نمی‌شوند. آنها به اندازه فوتوتراپی که در بیمارستان دریافت می‌کنید مؤثر نیستند. لامپ‌ها همچنین تنظیم نشده‌اند، بنابراین ممکن است ایمن نباشند.
پیوند پوست
پیوند پوست یک عمل جراحی است که در آن پوست سالم از یک ناحیه سالم بدن برداشته می‌شود و برای پوشاندن ناحیه‌ای که پوست آسیب دیده یا از بین رفته است استفاده می‌شود. برای درمان ویتیلیگو، می‌توان از پیوند پوست برای پوشاندن یک لکه سفید استفاده کرد.
پیوندهای پوستی ممکن است برای بزرگسالان در مناطقی که ظاهر شما را تحت تأثیر قرار می‌دهند در نظر گرفته شود اگر:
در ۱۲ ماه گذشته لکه سفید جدیدی ظاهر نشده باشد
لکه‌های سفید در ۱۲ ماه گذشته بدتر نشده‌اند
ویتیلیگو در اثر آسیبهای پوستی، مانند آفتاب سوختگی شدید (پاسخ کوبنر) ایجاد نشده است
یک جایگزین برای پیوند پوست شامل برداشتن نمونه‌ای از پوست و سپس برداشتن ملانوسیت‌ها از آن و پیوند زدن آنها به نواحی ویتیلیگو است.
این نوع درمان‌ها زمان‌بر هستند، خطر ایجاد جای زخم را به همراه دارند و برای کودکان مناسب نیستند.
رنگ‌زدایی (دپیگمانتاسیون)
رنگ‌زدایی ممکن است برای بزرگسالانی که در بیش از ۵۰ درصد بدن‌شان ویتیلیگو دارند توصیه شود، اگرچه ممکن است به طور گسترده در دسترس نباشد.
در طول رنگ‌زدایی، لوسیونی روی پوست معمولی رنگ می‌شود تا رنگدانه باقیمانده را سفید کرده و رنگ آن را به رنگ پوست بی‌رنگ (سفید) تبدیل کند. از یک داروی مبتنی بر هیدروکینون استفاده می‌شود که باید به طور مداوم برای جلوگیری از رنگ‌زدایی مجدد پوست استفاده شود.
هیدروکینون می‌تواند عوارض جانبی ایجاد کند، مانند:
سرخی
خارش
سوزش
رنگ‌زدایی معمولاً دائمی است و پوست را بدون هیچ گونه محافظتی از خورشید باقی می‌گذارد. رنگ‌زدایی مجدد (هنگامی که رنگ باز می‌گردد) می‌تواند اتفاق بیفتد و ممکن است با رنگ اصلی پوست شما متفاوت باشد.
درمان‌های دیگر
یک متخصص پوست ممکن است توصیه کند که بیش از 1 درمان را امتحان کنید، مانند فتو تراپی همراه با یک درمان موضعی. درمان‌های ممکن دیگر عبارتند از:
لیزر اگزایمر - پرتوهای پرانرژی نور که در درمان لیزر چشم استفاده می‌شوند، اما ممکن است در فتوتراپی نیز استفاده شوند
آنالوگ‌های ویتامین D - مانند کلسیپوتریول، که ممکن است همراه با فتوتراپی نیز استفاده شود
قرص‌های پردنیزولون - یک نوع داروی استروئیدی که با فوتوتراپی نیز استفاده شده است. می‌تواند باعث عوارض جانبی شود.
درمان‌های مکمل
برخی از درمان‌های مکمل ادعا می‌کنند که ویتیلیگو را تسکین یا از آن جلوگیری می‌کنند. با این حال، هیچ مدرکی برای حمایت از اثربخشی آنها وجود ندارد، بنابراین قبل از توصیه آنها تحقیقات بیشتری لازم است.
شواهد بسیار محدودی وجود دارد مبنی بر اینکه داروی گیاهی جینکو بیلوبا ممکن است برای افراد مبتلا به ویتیلیگو غیر سگمنتال مفید باشد. در حال حاضر هیچ مدرکی برای توصیه آن وجود ندارد.
اگر تصمیم به استفاده از داروهای گیاهی دارید با پزشک عمومی مشورت کنید. برخی از درمان‌ها می‌توانند به طور غیرقابل پیش بینی با داروها واکنش نشان دهند یا اثربخشی آنها را کاهش دهند.
گروه‌های مشاوره و پشتیبانی
اگر مبتلا به ویتیلیگو هستید، ممکن است پیوستن به یک گروه حمایتی ویتیلیگو برای شما مفید باشد. این می‌تواند به شما کمک کند تا درک بیشتری از وضعیت خود داشته باشید و با ظاهر پوست خود کنار بیایید.
اگر علائم روانشناختی دارید - مثلاً بیماری شما باعث ناراحتی شما می‌شود - یک پزشک عمومی ممکن است شما را به یک روانشناس یا مشاور برای درمان، مانند درمان شناختی رفتاری (CBT)، ارجاع دهد.
درمان شناختی رفتاری (CBT) نوعی درمانی است که هدف آن کمک به شما در مدیریت مشکلات خود با تغییر نحوه فکر کردن و رفتار شما است.
داروهای بدون مجوز
بسیاری از درمان‌های مورد استفاده برای ویتیلیگو بدون مجوز هستند. «بدون مجوز» به این معنی است که سازنده دارو برای استفاده از آن برای درمان بیماری شما درخواست مجوز نکرده است. این دارو تحت آزمایشات بالینی قرار نگرفته است تا مشخص شود آیا در درمان بیماری شما مؤثر و ایمن است یا خیر.
پزشکان ممکن است استفاده از داروی بدون مجوز را در صورتی که فکر کنند مؤثر خواهد بود و مزایای آن بیشتر از خطرات مرتبط است، توصیه کنند. قبل از تجویز یک داروی بدون مجوز، آنها باید به شما اطلاع دهند که بدون مجوز است و خطرات و مزایای احتمالی را با شما در میان بگذارند.
پیسی
قبلی