درمان - سکته مغزی
درمان موثر سکته مغزی می‌تواند از ناتوانی طولانی مدت جلوگیری کرده و زندگی را نجات دهد.
درمان‌های خاصی که توصیه میشود به این بستگی دارد که آیا سکته ناشی از موارد زیر باشد:
لخته خونی که جریان خون به مغز را مسدود می‌کند (سکته مغزی ایسکمیک)
خونریزی در داخل یا اطراف مغز (سکته مغزی هموراژیک)
درمان معمولاً شامل مصرف ۱ یا چند داروی مختلف است، اگرچه برخی از افراد ممکن است به جراحی نیز نیاز داشته باشند.
درمان سکته‌های ایسکمیک
اگر دچار سکته ایسکمیک شده‌اید، معمولاً ترکیبی از داروها برای درمان بیماری و جلوگیری از تکرار آن توصیه میشود.
برخی از این داروها باید بلافاصله و فقط برای مدت کوتاهی مصرف شوند، در حالی که برخی دیگر ممکن است تنها پس از درمان سکته شروع شوند و ممکن است نیاز به مصرف طولانی مدت داشته باشند.
ترومبولیز - داروی «حل کننده لخته»
سکته های ایسکمیک اغلب با تزریق دارویی به نام آلتپلاز قابل درمان هستند که لخته‌های خون را حل کرده و جریان خون به مغز را بازیابی می‌کند.
این استفاده از داروی «حل کننده لخته» به ترومبولیتیک معروف است.
آلتپلاز در صورتی که در اسرع وقت پس از سکته مصرف شود، موثرتر است - و مطمئناً باید ظرف ۴/۵ ساعت مصرف شود.
اگر بیش از ۴/۵ ساعت گذشته باشد، به طور کلی توصیه نمی‌شود، زیرا مشخص نیست که پس از این مدت چقدر مفید باشد.
قبل از استفاده از آلتپلاز، انجام اسکن مغز برای تأیید تشخیص سکته ایسکمیک بسیار مهم است.
این به این دلیل است که دارو می‌تواند خونریزی ناشی از سکته هموراژیک را بدتر کند.
ترومبکتومی
تعداد کمی از سکته‌های ایسکمیک شدید را می‌توان با یک روش اورژانسی به نام ترومبکتومی درمان کرد.
این روش لخته‌های خون را از بین می‌برد و به بازگرداندن جریان خون به مغز کمک می‌کند.
ترومبکتومی فقط در درمان سکته‌های ایسکمیک ناشی از لخته خون در یک سرخرگ بزرگ مغز موثر است.
این روش در صورتی که در اسرع وقت پس از سکته شروع شود، موثرتر است.
این روش شامل وارد کردن یک لوله (کاتتر) به داخل یک سرخرگ، اغلب در کشاله ران است. سپس وسیله‌ای کوچک از طریق کاتتر به داخل سرخرگ مغز فرستاده میشود.
سپس لخته خون را می‌توان با استفاده از دستگاه یا با مکش از بین برد. این عمل را می‌توان تحت بی حسی موضعی یا بیهوشی عمومی انجام داد.
آسپرین و سایر داروهای ضد پلاکتی
به اکثر افراد بلافاصله پس از سکته مغزی ایسکمیک آسپرین داده میشود. آسپرین علاوه بر اینکه یک مسکن است، یک داروی ضد پلاکت نیز می‌باشد که احتمال تشکیل لخته دیگر را کاهش می‌دهد.
ممکن است بعداً از داروهای ضد پلاکت دیگر مانند کلوپیدوگرل و دی پیریدامول استفاده شود.
ضد انعقاد خون (رقیق کننده خون)
به برخی از افراد ممکن است برای کمک به کاهش خطر ابتلا به لخته‌های خونی جدید در آینده، داروهای داروی ضد انعقاد (رقیق کننده خون) پیشنهاد شود.
داروهای ضد انعقاد با تغییر ترکیب شیمیایی خون از تشکیل لخته جلوگیری می‌کنند.
وارفارین، آپیکسابان، دابیگاتران، ادوکسابان و ریواروکسابان نمونه‌هایی از داروهای ضد انعقاد برای استفاده طولانی مدت هستند.
همچنین تعدادی داروهای ضد انعقاد خون به نام هپارین وجود دارد که فقط با تزریق قابل تجویز بوده و کوتاه مدت استفاده می‌شوند.
ممکن است داروهای ضد انعقاد به شما داده شود اگر:
اگر دچار نوعی ضربان قلب نامنظم به نام فیبریلاسیون دهلیزی هستید که می‌تواند باعث لخته شدن خون شود.
سابقه لخته شدن خون دارید
در رگ‌های پای شما لخته خون ( ترومبوز ورید عمقی (DVT) ) ایجاد شده است، چون سکته مغزی باعث شده است که نتوانید یکی از پاهای خود را حرکت دهید.
داروهای فشار خون
اگر فشار خون شما خیلی بالا باشد، ممکن است داروهایی برای پای ین آوردن آن به شما پیشنهاد شود.
داروهای رایج مورد استفاده عبارتند از:
دیورتیک‌های تیازیدی
مهارکننده‌های آنزیم مبدل آنژیوتانسین (ACE).
مسدود کننده‌های کانال کلسیم
آلفا بلاکرها
در مورد درمان فشار خون بالا بیشتر بدانید
استاتین‌ها
به شما معمولا توصیه می شود که دارویی به نام استاتین مصرف کنید.
استاتین‌ها با مسدود کردن یک ماده شیمیایی (آنزیم) در کبد که کلسترول تولید می‌کند، سطح کلسترول خون شما را کاهش می‌دهند.
ممکن است حتی اگر سطح کلسترول شما به طور خاص بالا نباشد، به شما استاتین پیشنهاد شود، زیرا این دارو ممکن است به کاهش خطر سکته مغزی، صرف نظر از سطح کلسترول شما، کمک کند.
اندارترکتومی کاروتید
برخی از سکته‌های ایسکمیک ناشی از تنگ شدن شریان گردن به نام شریان کاروتید است که خون را به مغز می‌رساند.
این عارضه که به عنوان تنگی کاروتید شناخته میشود، به دلیل تجمع پلاک‌های چربی ایجاد میشود.
اگر تنگی کاروتید بسیار شدید باشد، ممکن است از جراحی برای رفع گرفتگی شریان استفاده شود. این عمل اندارترکتومی کاروتید نامیده میشود.
در این عمل، جراح برشی در گردن شما ایجاد می‌کند تا شریان کاروتید را باز کرده و رسوبات چربی را بردارد.
درمان سکته‌های هموراژیک
مشابه سکته‌های مغزی ایسکمیک، به برخی از افرادی که دچار سکته هموراژیک شده‌اند نیز داروهایی برای پایین آوردن فشار خون و جلوگیری از سکته‌های بعدی پیشنهاد میشود.
اگر قبل از سکته از داروهای ضد انعقاد خون استفاده می‌کردید، ممکن است برای کاهش خطر خونریزی بیشتر به درمان برای معکوس کردن اثرات دارو نیاز داشته باشید.
عمل جراحی
گاهی اوقات ممکن است برای برداشتن خون از مغز و ترمیم عروق خونی ترکیده، به جراحی اورژانسی نیاز باشد. این معمولا با استفاده از یک روش جراحی معروف به کرانیوتومی انجام میشود.
در طی کرانیوتومی، بخشی از جمجمه برداشته میشود تا جراح بتواند به محل خونریزی دسترسی پیدا کند.
جراح عروق خونی آسیب دیده را ترمیم می‌کند و اطمینان حاصل می‌کند که هیچ لخته خونی وجود ندارد که جریان خون به مغز را محدود کند.
پس از قطع خونریزی، قطعه استخوان برداشته شده از جمجمه، اغلب با یک صفحه فلزی مصنوعی، جایگزین میشود.
جراحی برای هیدروسفالی
جراحی همچنین می‌تواند برای درمان عارضه‌ای از سکته‌های هموراژیک به نام هیدروسفالی انجام شود.
در این حالت، آسیب ناشی از سکته مغزی باعث تجمع مایع مغزی نخاعی در حفره‌های (بطن‌های) مغز میشود که منجر به علائمی مانند سردرد، تهوع، خواب آلودگی، استفراغ و عدم تعادل میشود.
هیدروسفالی را می‌توان با قرار دادن لوله‌ای به نام شانت در مغز درمان کرد تا مایع تخلیه شود.
درباره درمان هیدروسفالی بیشتر بدانید
درمان های حمایتی
ممکن است برای کمک به مدیریت برخی از مشکلاتی که می‌تواند بر افرادی که سکته کرده‌اند تأثیر بگذارد، به درمان کوتاه مدت بیشتری نیاز داشته باشید.
برای مثال، ممکن است به درمان‌های زیر نیاز داشته باشید:
در صورت مشکل در بلع (دیسفاژی)، یک لوله تغذیه از طریق بینی وارد معده شما شود (لوله بینی معده) تا بتوانید تغذیه شوید.
مکمل‌های غذایی در صورت سوءتغذیه
اگر در معرض خطر کم آبی بدن هستید، مایعاتی که به طور مستقیم وارد رگ می‌شوند.
اگر سطح اکسیژن خونتان پایین است، از طریق لوله بینی یا ماسک صورت، اکسیژن دریافت کنید
جوراب‌های فشاری برای جلوگیری از لخته شدن خون در پاها (DVT)
درباره بهبودی پس از سکته مغزی بیشتر بدانید
بهبودی
بعدی
تشخیص
قبلی