Cavernoma
کاورنومای مغزی
کاورنوما خوشه‌ای از رگ‌های خونی غیرطبیعی است که معمولا در مغز و نخاع یافت می‌شود.
آنها گاهی اوقات به عنوان آنژیوم غاری، همانژیوم غاری یا ناهنجاری غار مغزی (CCM) شناخته می‌شوند.
یک کاورنوما معمولی شبیه تمشک است. از خونی پر شده است که به آرامی از طریق رگ‌هایی شبیه «غار» جریان می‌یابد.
اندازه کاورنوما می‌تواند از چند میلی متر تا چند سانتی‌متر متغیر باشد.
علائم کاورنوما
کاورنوما اغلب علائمی ایجاد نمی‌کند، اما زمانی که علائم رخ می‌دهند می‌توانند شامل این علائم باشند:
خونریزی
تشنج
مشکلات عصبی، مانند سرگیجه، اختلال در گفتار (دیس آرتری)، دوبینی، مشکلات تعادل و لرزش
ضعف، بی حسی، خستگی، مشکلات حافظه و مشکل در تمرکز
نوعی سکته مغزی به نام سکته هموراژیک
شدت و مدت علائم با توجه به اندازه، محل و تعداد کاورنومای مغزی می‌تواند متفاوت باشد.
اگر کاورنوما خونریزی کند یا به نواحی خاصی از مغز فشار بیاورد، ممکن است مشکل ایجاد شود.
سلول‌های پوشاننده کاورنوما اغلب نازک‌تر از سلول‌هایی هستند که رگ‌های خونی طبیعی را پوشانده‌اند، به این معنی که آنها مستعد نشت خون هستند.
در بیشتر موارد، خونریزی کم است - معمولاً حدود نصف قاشق چایخوری خون - و ممکن است علائم دیگری ایجاد نکند.
اما خونریزی‌های شدید می‌تواند تهدید کننده زندگی باشند و ممکن است منجر به مشکلات طولانی مدت شود.
اگر برای او لین بار هر یک از علائم فوق را مشاهده کردید، باید در اسرع وقت به دنبال کمک پزشکی باشید.
چه چیزی باعث ایجاد کاورنومای مغزی می‌شود؟
در اکثر موارد، دلیل واضحی برای ابتلا به کاورنومای مغزی وجود ندارد. این عارضه گاهی اوقات ممکن است ارثی باشد - کمتر از ۵۰ درصد موارد ژنتیکی هستند.
اما در بیشتر موارد کاورنومای مغزی به طور تصادفی رخ می‌دهد. آزمایش ژنتیکی را می‌توان برای تعیین ای نکه آیا کاورنومای مغزی ژنتیکی است یا اینکه به طور تصادفی رخ داده است انجام داد.
اگر شما یا شریک زندگی شما به نوع ژنتیکی کاورنوما مبتلا هستید، احتمال انتقال این عارضه به بچه‌هایتان، ۱ در ۲ است.
همچنین برخی از موارد کاورنومای مغزی با قرار گرفتن در معرض تشعشع مرتبط است، مانند انجام رادیوتراپی در مغز، معمولاً در دوران کودکی.
چه کسانی تحت تأثیر قرار می‌گیرند؟
تخمین زده می‌شود که از هر ۶۰۰ نفر، ۱ نفر دچار کاورنومای مغزی می‌شود که علائمی ایجاد نمی‌کند.
اگر علائم ظاهر شوند، بیشتر افراد در سنین ۲۰ تا ۴۰ سالگی به آنها مبتلا می شوند.
تشخیص کاورنومای مغزی
عمدتاً برای تشخیص کاورنوما از اسکن ام آر آی استفاده می‌شود.
از آنجایی که علائم همیشه واضح نیستند، بسیاری از افراد تنها پس از انجام اسکن ام آر آی به دلیل دیگری به مطلع می‌شوند که کاورنومای مغزی نیز دارند.
سی تی اسکن یا آنژیوگرافی نیز می‌تواند برای تشخیص کاورنوما استفاده شود، اما آنها به اندازه اسکن ام آر آی قابل اعتماد نیستند.
نظارت بر علائم شما
هر گونه علائمی که دارید ممکن است با خونریزی کاورزوم و سپس جذب مجدد خون بیاید و برود.
نظارت دقیق بر علائم شما مهم است، زیرا هر گونه علائم جدید ممکن است نشانه خونریزی باشد.
پزشک می‌تواند به شما توصیه کند که در صورت بروز علائم جدید یا بدتر شدن چه کاری انجام دهید.
همچنین ممکن است اسکن مغز دیگری را توصیه کند.
اسکن های ام آر آی و سی تی اسکن می‌توانند برای تشخیص خونریزی در مغز مورد استفاده قرار گیرند، اگرچه لزوماً نمی‌توانند کاورنومای مغزی را که در معرض خطر بالای خونریزی هستند شناسایی کنند.
این به این دلیل است که به نظر نمی‌رسد ویژگی‌های یک کاورنومای مغزی که در اسکن مغز قابل مشاهده است، مانند افزایش اندازه، به طور مستقیم با احتمال خونریزی مرتبط باشد.
اگرچه کاورنوما می‌توانند بزرگ‌تر شوند، اما کاورنوماهای بزرگ‌تر احتمال خونریزی بیشتری نسبت به کاورنوماهای کوچکتر ندارند.
احتمال خونریزی کاورنومای مغزی چقدر ا ست؟
خطر خونریزی با توجه به اینکه قبلاً خونریزی داشته‌اید یا خیر، در افراد مختلف متفاوت است.
اگر قبلاً خونریزی نداشته‌اید، تخمین زده می‌شود که احتمال خونریزی در هر سال کمتر از ۱ درصد باشد.
اگر کاورنومای شما قبلا خونریزی داشته است، خطر خونریزی مجدد در هر سال بین ۴ تا ۲۵ درصد است.
اما این خطر با گذشت زمان اگر خونریزی دیگری نداشته باشید به تدریج کاهش می‌یابد.
سطح خطر شما یکی از عوامل اصلی خواهد بود که هنگام تصمیم گیری در مورد اینکه آیا از درمان بهره‌مند خواهید شد یا خیر در نظر گرفته می‌شود.
درمان کاورنوما
درمان توصیه شده برای کاورنوما با توجه به شرایط فرد و عواملی مانند اندازه، محل و تعداد کاورنوما متفاوت خواهد بود.
برخی از علائم کاورنوما مانند سردرد و تشنج را می‌توان با دارو کنترل کرد.
اما ممکن است گاهی اوقات درمان تهاجمی‌تری برای کاهش خطر خونریزی‌های آینده ارائه شود.
تصمیم گیری در مورد چنین درمانی در هر مورد با مشورت با پزشک شما انجام می‌شود.
انواع درمان های ارائه شده برای کاهش خطر خونریزی عبارتند از:
جراحی مغز و اعصاب - تحت بیهوشی عمومی برای برداشتن کاورنوما انجام می شود
رادیوسرجری استریوتاکتیک - که در آن یک دوز متمرکز از تابش مستقیم به کاورنوما هدایت می‌شود و باعث ضخیم شدن و زخم شدن آن می‌شود
در بیشتر موارد، جراحی مغز و اعصاب به رادیوسرجری استریوتاکتیک ترجیح داده می‌شود، زیرا اثربخشی رادیوسرجری در پیشگیری از خونریزی ناشناخته است.
رادیوسرجری استریوتاکتیک معمولاً تنها در صورتی در نظر گرفته می‌شود که موقعیت کاورنوما جراحی مغز و اعصاب را بسیار دشوار یا خطرناک کند.
خطرات درمان تهاجمی شامل سکته مغزی و مرگ است، اگرچه خطرات دقیق به محل کاورنوما بستگی دارد.
شما باید خطرات احتمالی درمان را از قبل با پزشک خود در میان بگذارید.
رانندگی
اگر کاورنوما دارید که علائم ایجاد می کند، ممکن است بر نحوه رانندگی شما تأثیر بگذارد.
در بسیاری از کشورها از نظر قانونی، شما باید به اداره راهنمایی و رانندگی محلی و شرکت بیمه خود بگویید که دچار کاورنوما هستید.
اگر پزشک تشخیص داده که كاورنومای مغزی دارید، ممكن است به شما توصيه شود تا زمان كنترل علائم، رانندگی نكنيد.
برای اطلاعات بیشتر با اداره راهنمایی و رانندگی محل زندگی خود تماس بگیرید.
اطلاعات بیشتر
برنامه‌های تحقیقاتی بین‌المللی در تلاش هستند تا اطلاعات بیشتری در مورد علت ایجاد کاورنوما و چگونگی تشکیل این عروق خونی غیرطبیعی پیدا کنند.
چشم انداز بلند مدت افراد مبتلا به كاورنوما نیز در حال بررسی است.