درمان - حمله ایسکمی گذرا (سکته مغزی خفیف)
اگرچه علائم حمله ایسکمی گذرا (سکته خفیف) در عرض چند دقیقه یا چند ساعت بدون درمان خاصی برطرف می‌شود، برای کمک به پیشگیری از یک سکته خفیف دیگر یا سکته کامل در آینده به درمان نیاز دارید.
حمله ایسکمی گذرا (TIA) یک علامت هشدار دهنده است که نشان می‌دهد در آینده نزدیک در معرض خطر سکته کامل قرار دارید. بیشترین خطر در روزها و هفته‌های پس از حمله است.
سکته مغزی یک وضعیت جدی سلامتی است که می‌تواند باعث ناتوانی دائمی شود و در برخی موارد می‌تواند کشنده باشد، اما درمان مناسب پس از سکته خفیف می‌تواند به کاهش خطر ابتلا به سکته مغزی کمک کند.
درمان شما به شرایط فردی شما مانند سن و سابقه پزشکی بستگی دارد. تیم درمانی شما می‌توانند گزینه‌های درمانی را با شما در میان بگذارند و در مورد فواید و خطرات احتمالی آن به شما بگویند.
درمان‌ها عبارتند از:
تغییر سبک زندگی
داروها
عمل جراحی
تغییر سبک زندگی
چندین تغییر در سبک زندگی وجود دارد که می‌تواند به کاهش خطر ابتلا به سکته مغزی بعد از حمله ایسکمی گذرا (TIA) کمک کند.
داشتن یک رژیم غذایی سالم و متعادل - معمولاً یک رژیم غذایی کم چرب، کم نمک و پر فیبر توصیه می‌شود که شامل مقدار زیادی میوه و سبزیجات تازه می‌شود.
ورزش منظم - برای اکثر افراد این به معنای حداقل ۱۵۰ دقیقه فعالیت با شدت متوسط، مانند دوچرخه سواری یا پیاده روی سریع، یا ۷۵ دقیقه فعالیت شدید مانند دویدن، شنا کردن، یا دوچرخه سواری در بالای تپه، در هر هفته است. به علاوه، هر هفته ۲ روز تمرینات قدرتی انجام دهید
ترک سیگار - اگر سیگار می‌کشید، ترک سیگار ممکن است خطر ابتلا به سکته مغزی را در آینده کاهش دهد.
کاهش مصرف الکل - به مردان و زنان توصیه می‌شود مصرف الکل را به ۱۴ واحد در هفته محدود کنند
داروها
اکثر افرادی که حمله ایسکمی گذرا داشته‌اند باید روزانه ۱ یا چند دارو مصرف کنند. این داروها در دراز مدت به کاهش احتمال سکته مغزی یا یک TIA دیگر کمک می‌کنند.
آسپرین و سایر داروهای ضد پلاکت
احتمالا بلافاصله پس از یک حالت مشکوک به حمله ایسکمی گذرا، آسپرین با دوز پایین به شما داده خواهد شد.
آسپرین به عنوان یک داروی ضد پلاکت عمل می‌کند.
پلاکت‌ها سلول‌های خونی هستند که به لخته شدن خون کمک می‌کنند.
داروهای ضد پلاکت با کاهش توانایی پلاکت‌ها برای چسبیدن به هم و تشکیل لخته خون عمل می‌کنند.
همچنین ممکن است داروهای ضد پلاکت دیگری مانند کلوپیدوگرل یا دی پیریدامول به شما داده شود.
عوارض جانبی اصلی داروهای ضد پلاکت شامل سوء هاضمه و افزایش خطر خونریزی است. به عنوان مثال، ممکن است در صورت بریدگی مدت بیشتری خونریزی داشته باشید و به راحتی دچار کبودی شوید.
داروهای ضد انعقاد
داروهای ضد انعقاد خون می‌توانند از تشکیل لخته جلوگیری کنند. این داروها با تغییر ترکیب شیمیایی خون این کار را انجام می‌دهند.
آنها معمولاً به افرادی پیشنهاد می‌شوند که حمله ایسکمی گذرا ناشی از لخته شدن خون در قلبشان بوده است. این اغلب به دلیل وضعیتی به نام فیبریلاسیون دهلیزی است که باعث می‌شود قلب شما نامنظم بزند.
وارفارین، آپیکسابان، دابیگاتران، ادوکسابان و ریواروکسابان نمونه‌هایی از داروهای ضد انعقاد هستند که ممکن است به برخی از افرادی که حمله ایسکمی گذرا (TIA) داشته‌اند ارائه شوند.
یکی از عوارض جانبی همه داروهای ضد انعقاد، خطر خونری زی است، زیرا این داروها توانایی لخته شدن خون را کاهش می‌دهند. ممکن است در حین مصرف وارفارین به آزمایش خون منظم نیاز داشته باشید، بنابراین پزشکان می‌توانند بررسی کنند که دوز مصرفی شما خیلی کم یا خیلی زیاد نباشد.
درباره داروهای ضد انعقاد بیشتر بدانید.
داروهای فشار خون
اگر فشار خون بالا دارید، نوعی دارو به نام ضد فشار خون به شما پیشنهاد می‌شود تا آن را کنترل کنید. این به این دلیل است که فشار خون بالا خطر ابتلا به حمله ایسکمی گذرا (TIA) یا سکته مغزی را افزایش می دهد.
انواع مختلفی از داروها وجود دارند که می توانند به کنترل فشار خون کمک کنند، از جمله:
دیورتیک‌های تیازیدی
مهارکننده‌های آنزیم مبدل آنژیوتانسین (ACE).
مسدود کننده‌های کانال کلسیم
مسدود کننده‌های بتا (بتابلاکرها)
پزشک شما به شما توصیه می‌کند که کدام داروی ضد فشار خون برای شما مناسب تر است. ممکن است به برخی افراد ترکیبی از ۲ یا چند داروی مختلف پیشنهاد شود.
درباره درمان فشار خون بالا بیشتر بدانید.
استاتین‌ها
اگر کلسترول بالا دارید، به شما توصیه می‌شود که دارویی به نام استاتین مصرف کنید. استاتین‌ها با مسدود کردن آنزیمی در کبد که کلسترول تولید می‌کند، سطح کلسترول خون را کاهش می‌دهند.
استاتین‌ها همچنین ممکن است به کاهش خطر سکته مغزی کمک کنند. حتی اگر سطح کلسترول شما بالا نباشد، ممکن است استاتین به شما پیشنهاد شود.
نمونه هایی از استاتین هایی که اغلب به افرادی که حمله ایسکمی گذرا (TIA) داشته‌اند داده می‌شود عبارتند از آتورواستاتین، سیمواستاتین و روزوواستاتین.
درباره استاتین‌ها بیشتر بدانید.
عمل جراحی
در برخی موارد، ممکن است عملی به نام اندارترکتومی کاروتید پس از حمله ایسکمی گذرا توصیه شود.
اندارترکتومی کاروتید
اندارترکت ومی کاروتید شامل برداشتن بخشی از دیواره شریان‌های کاروتید (رگ‌های اصلی که خون سر و گردن را تامین می‌کنند) به‌علاوه هرگونه انسداد داخل شریان‌های کاروتید است.
هنگامی که رسوبات چربی در داخل شریان‌های کاروتید جمع می‌شوند، شریان‌ها سفت و تنگ می‌شوند و این باعث می‌شود خون به سختی به مغز برسد.
این به عنوان آترواسکلروز شناخته می‌شود و اگر خون‌رسانی به مغز مختل شود، می‌تواند منجر به حمله ایسکمی گذرا (TIA) و سکته مغزی شود.
با رفع انسداد شریان‌های کاروتید زمانی که تنگ شدگی آنها متوسط یا ش دید است، اندارترکتومی کاروتید می‌تواند به طور قابل توجهی خطر ابتلا به سکته مغزی یا TIA دیگر را کاهش دهد.
درباره اندارترکتومی کاروتید بیشتر بدانید.
رانندگی پس از حمله ایسکمی گذرا
اگرچه حمله ایسکمی گذرا نباید تأثیر طولانی مدتی بر فعالیت های روزانه شما داشته باشد، باید فوراً رانندگی را متوقف کنید.
اگر پزشک‌تان بهبودی شما را تایید کرد و بعد از ۱ ماه هیچ اثر ماندگاری وجود ندارند، می‌توانید دوباره رانندگی کنید.
پیشگیری
بعدی
تشخیص
قبلی