درمان - بیماری رزوس
درمان بیماری رزوس بستگی به شدت بیماری دارد. در موارد شدیدتر، ممکن است لازم باشد درمان قبل از تولد نوزاد شروع شود.
حدود نیمی از موارد بیماری رزوس خفیف هستند و معمولاً به درمان زیادی نیاز ندارند. با این حال، در صورت بروز مشکلات جدی، بچه شما باید به طور منظم تحت نظر باشد.
در موارد شدیدتر، معمولاً به درمانی به نام فتوتراپی نیاز است و تزریق خون ممکن است کمک کند تا بیلی روبین (ماده‌ای که هنگام تجزیه گلبول‌های قرمز خون ایجاد می‌شود) سریعتر از بدن دفع شود.
در جدی‌ترین موارد، ممکن است در حالی که نوزاد هنوز در رحم است، تزریق خون انجام شود و اگر فتوتراپی موثر نباشد٬ ممکن است از دارویی به نام ایمونوگلوبولین داخل وریدی در هنگام تولد استفاده شود.
در صورت لزوم، ممکن است نوزاد با استفاده از دارو برای شروع زایمان (القای زایمان) یا با عمل سزارین زودتر به دنیا بیاید تا درمان در اسرع وقت آغاز شود. این کار معمولاً تنها پس از حدود ۳۴ هفته بارداری انجام می‌شود.
فتوتراپی
فتوتراپی درمان با نور است. این درمان شامل قرار دادن نوزاد تازه متولد شده زیر لامپ هالوژن یا فلورسنت و بستن چشمان او می‌شود.
همچنین، ممکن است روی تشکی قرار داده شود که حاوی فیبرهای نوری است که از طریق آن نور به پشت نوزاد می‌تابد (فتوتراپی فیبر نوری).
نور جذب شده توسط پوست در طول فتوتراپی باعث کاهش مقدار بیلی روبین در خون نوزاد از طریق فرآیندی به نام اکسیداسیون نوری می‌شود. یعنی اکسیژن به بیلی روبین اضافه می‌شود که به حل شدن آن در آب کمک می‌کند. این کار تجزیه بیلی روبین توسط کبد نوزاد و دفع آن از خون را آسان‌تر می‌کند.
در طول فتوتراپی، معمولاً مایعات از طریق رگ (هیدراتاسیون داخل وریدی) داده می شود زیرا با دفع بیلی روبین، آب بیشتری از طریق پوست نوزاد از دست می رود و ادرار بیشتری تولید می شود.
استفاده از فتوتراپی گاهی اوقات می تواند نیاز به تزریق خون را کاهش دهد.
انتقال خون
در برخی موارد، سطح بیلی روبین در خون ممکن است به حدی بالا باشد که نیاز به یک یا چند تزریق خون دا شته باشد.
در طی تزریق خون، بخشی از خون نوزاد شما خارج شده و با خون از یک اهدا کننده مناسب (کسی که گروه خونی مشابهی دارد) جایگزین می‌شود. تزریق خون به طور معمول از طریق لوله‌ای که داخل رگ (کانول داخل وریدی) قرار داده شده انجام می‌شود.
این فرآیند به حذف مقداری از بیلی روبین در خون نوزاد کمک می‌کند و همچنین آنتی بادی‌هایی که باعث بیماری رزوس می‌شوند را از بین می‌برد.
همچنین این امکان وجود دارد که به نوزاد فقط گلبول‌های قرمز تزریق شود تا به تعداد گلبول‌های قرمز فعلی او اضافه شود.
تزریق خون به جنین
اگر نوزاد شما در حالی که هنوز در رحم است به بیماری رزوس مبتلا شود، ممکن است نیاز به تزریق خون قبل از تولد داشته باشد. این روش به تزریق خون داخل رحمی جنین معروف است.
تزریق خون داخل رحمی جنین نیاز به آموزش تخصصی دارد و در همه بیمارستان ها در دسترس نیست. بنابراین ممکن است برای انجام این روش به یک بیمارستان تخصصی ارجاع داده شوید.
معمولاً سوزنی از طریق شکم مادر وارد بند ناف می‌شود تا خون اهدایی به نوزاد تزریق شود. برای هدایت سوزن به محل مناسب از سونوگرافی استفاده می شود.
برای بی‌حس کردن ناحیه از بی‌حسی موضعی استفاده می‌شود، اما در طول عمل بیدار خواهید بود. ممکن است برای آرامش شما و همچنین آرامش نوزادتان برای جلوگیری از حرکت او در طول عمل، آرامبخش تجویز شود.
ممکن است به بیش از یک تزریق خون داخل رحمی جنین نیاز داشته باشید. تزریق خون را می‌توان هر ۲ تا ۴ هفته تکرار کرد تا زمانی که نوزاد شما به اندازه کافی برای زایمان بالغ شود. این روش حتی ممکن است نیاز به فتوتراپی پس از تولد را کاهش دهد، اما همچنان ممکن است به تزریق خون بیشتری نیاز باشد.
کمی خطر برای سقط جنین در طول تزریق خون داخل رحمی جنین وجود دارد، بنابراین این روش معمولاً فقط در موارد شدید استفاده می‌شود.
ایمونوگلوبولین داخل وریدی
در برخی موارد، اگر سطح بیلی روبین در خون نوزاد شما به صورت ساعتی همچنان در حال افزایش باشد، درمان با ایمونوگلوبولین داخل وریدی (IVIG) همراه با فتوتراپی انجام می‌شود.
ایمونوگلوبولین محلولی از آنتی بادی‌ها (پروتئین‌هایی که توسط سیستم ایمنی برای مبارزه با ارگانیسم‌های بیماری‌زا تولید می‌شوند) است که از اهداکنندگان سالم گرفته شده است. داخل وریدی به این معنی است که آن از طریق رگ تزریق می‌شود.
ایمونوگلوبولین داخل وریدی به جلوگیری از تخریب گلبول های قرمز کمک می‌کند، بنابراین سطح بیلی روبین در خون نوزاد شما دیگر افزایش نخواهد یافت. همچنین نیاز به تزریق خون را کاهش می‌دهد.
با این حال، خطرات کوچکی را به همراه دارد. این امکان وجود دارد که کودک شما ممکن است واکنش آلرژیک (آنافیلاکسی) به ایمونوگلوبولین داشته باشد، اگرچه محاسبه اینکه این احتمال چقدر است یا واکنش چقدر شدید خواهد بود دشوار است.
نگرانی در مورد عوارض جانبی احتمالی و کمبود عرضه ایمونوگلوبولین داخل وریدی، به این معنی است که این روش تنها زمانی استفاده می‌شود که سطح بیلی روبین با وجود جلسات فتوتراپی به سرعت در حال افزایش است.
ایمونوگلوبولین داخل وریدی همچنین در دوران بارداری، در موارد بسیار شدید بیماری رزوس استفاده شده است، زیرا می‌تواند نیاز به درمان با تزریق خون داخل رحمی جنین را به تعویق بیاندازد.
عوارض
بعدی
تشخیص
قبلی
اطلاعات پزشکی و بهداشتی ما در دیجی‌پزشک دارای نشان کیفیت PIF TICK است. این یعنی استفاده از آن آسان است، به‌روز می‌باشد و بر پایه جدیدترین شواهد علمی تهیه شده است.