درمان - انگشت ماشهای
درمان
درمان انگشت ماشهای به شدت علائم و مدت زمان ابتلا به آن بستگی دارد.
در برخی موارد، موارد خفیف انگشت ماشهای بدون درمان بهبود مییابد، بنابراین پزشک عمومی شما ممکن است توصیه کند از فعالیتهایی که باعث درد میشوند اجتناب کنید تا ببینید آیا این به کاهش علائم شما کمک میکند یا خیر.
داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی (NSAIDs) مانند ایبوپروفن نیز ممکن است در تسکین درد مفید باشند.
آتل بندی
در موارد خفیف، بستن انگشت یا شست آسیب دیده به یک آتل پلاستیکی ممکن است با متوقف کردن حرکت انگشت، علائم شما را کاهش دهد. اگر انگشت شما به خصوص در صبح سفت است، ممکن است استفاده از آتل در طول شب مفید باشد. پزشک عمومی شما میتواند در مورد مدت زمانی که نیاز به استفاده از آتل دارید به شما توصیه کند.
استفاده از آتل میتواند برای برخی از افراد مفید باشد، اما به طور کلی نسبت به درمان با استروئید، به ویژه در دراز مدت، اثر کمتری دارد.
تزریق کورتیکواستروئید
آمپول استروئید برای کاهش تورم استفاده میشود. در موارد انگشت ماشهای، کورتیکواستروئیدهای مایع به قاعده انگشت یا شست آسیب دیده تزریق میشود.
تصور می شود که کورتیکواستروئیدها با کاهش تورم، اجازه میدهند تا تاندون دوباره به راحتی حرکت کند. این گاهی اوقات میتواند طی چند روز پس از تزریق اتفاق بیفتد، اما معمولاً چند هفته طول میکشد.
گفته میشود که آمپول کورتیکواستروئید برای ۵۰ تا ۷۰ درصد از افراد مبتلا به انگشت ماشهای درمان مؤثری است. با این حال، این آمپولها به طور کلی در افراد مبتلا به برخی شرایط بهداشتی زمینهای مانند دیابت و آرتریت روماتوئید اثر کمتری دارند. هستند.
آمپول کورتیکواستروئید میتواند به طور دائمی انگشت ماشه را بهبود بخشد، اما در برخی موارد، مشکل میتواند پس از درمان بازگردد. در صورت از بین رفتن اثر دارو، میتوانید آمپول دوم را تزریق کنید، اما اغلب اثربخشی آن کمتر از تزریق اول است.
خطرات تزریق کورتیکواستروئید برای انگشت ماشهای کم است. گاهی اوقات باعث نازک شدن یا تغییر رنگ پوست در محل تزریق میشود. همچنین خطر بسیار کمی برای عفونت وجود دارد.
عمل جراحی
اگر درمانهای دیگر موثر نباشند یا نامناسب باشند، ممکن است جراحی توصیه شود. جراح قسمت آسیب دیده غلاف تاندون را برش میدهد تا تاندون شما دوباره به راحتی حرکت کند.
اینکه آیا جراحی توصیه شود به مواردی مانند میزان درد شما، اینکه آیا با سایر مشکلات پزشکی مانند آرتریت روماتوئید مرتبط باشد و اینکه چقدر بر زندگی شما تأثیر میگذارد بستگی دارد.
در اکثر موارد، انگشت ماشهای بیشتر از یک بیماری جدی، یک آزار و اذیت است. با این حال، اگر درمان نشود، انگشت یا شست آسیب دیده ممکن است به طور دائم در حالت خمیده گیر کند. این میتواند انجام کارهای روزانه را دشوار کند.
جراحی برای انگشت ماشهای موثر است و بعید است که مشکل در انگشت یا شست تحت درمان برگردد. با این حال، ممکن است نیاز به مرخصی از کار داشته باشید و خطر عوارض وجود دارد.
این عمل جراحی حدود ۲۰ دقیقه طول میکشد و نیازی به بستری شبانه در بیمارستان نخواهید داشت. این عمل معمولاً تحت بی حسی موضعی انجام میشود، بنابراین بیدار خواهید بود اما دردی در دست خود احساس نمیکنید.
دو نوع جراحی برای انگشت ماشهای عبارتند از:
جراحی باز رهاسازی انگشت ماشهای
جراحی از راه پوست رهاسازی انگشت ماشهای
اگر آرتریت روماتوئید دارید، ممکن است این نوع جراحیها توصیه نشوند زیرا میتوانند باعث شوند انگشت شما به پهلو منحرف شود. در عوض، ممکن است لازم باشد عملی به نام سینووکتومی انجام شود. این عمل شامل برداشتن بخشی از غلاف تاندون است تا تاندون بتواند دوباره حرکت کند.
جراحی باز رهاسازی انگشت ماشهای
اگر تحت عمل جراحی رهاسازی انگشت ماشهای باز قرار میگیرید، جراح آمپول بیحسی موضعی را به دست شما تزریق میکند.
برشی کوچک در قاعده انگشت یا شست آسیب دیده ایجاد میشود. جراح به دقت قسمت بالای غلاف تاندون را برش میدهد تا آن را پهن تر کند. سپس زخم با بخیه بسته شده و با یک بانداژ سبک پوشانده میشود.
جراحی از راه پوست رهاسازی انگشت ماشهای
در این جراحی، مانند جراحی باز، جراح به دست شما یک بیحس کننده موضعی تزریق میکند. با این حال، به جای ایجاد برش، سوزنی به قاعده انگشت آسیب دیده وارد شده و برای بریدن رباط برای رسیدن به تاندون استفاده میشود.