آرتریت تمپورال

آرتریت تمپورال (آرتریت سلول غول پیکر) حالتی است که شریان‌ها، به ویژه آنهایی که در کنار سر (شقیقه‌ها) قرار دارند، ملتهب می‌شوند. این عارضه جدی است و نیاز به درمان فوری دارد.

علائم آرتریت تمپورال (آرتریت گیجگاهی)

علائم آرتریت تمپورال به این بستگی دارد که کدام شریان تحت تأثیر قرار گرفته است.

علائم اصلی عبارتند از:

• سردردهای مکرر و شدید

• درد و حساسیت روی شقیقه‌ها

• درد فک هنگام غذا خوردن یا صحبت کردن

• مشکلات بینایی، مانند دوبینی یا از دست دادن بینایی در یک یا هر دو چشم

علائم عمومی تر نیز رایج هستند - برای مثال، علائم شبیه آنفولانزا، کاهش وزن ناخواسته، افسردگی و خستگی.

حدود ۲ نفر از هر ۵ نفر مبتلا به آرتریت تمپورال به پلی میالژی روماتیکا دچار می‌شوند. این باعث درد، سفتی و التهاب در عضلات اطراف شانه، گردن و باسن می‌شود.

آزمایش‌های آرتریت تمپورال

پزشک عمومی از شما در مورد علائم شما می‌پرسد و شقیقه‌های شما را معاینه می‌کند.

پس از انجام برخی آزمایش‌های خون، به متخصص ارجاع داده می‌شوید.

متخصص ممکن است آزمایش‌های بیشتری را برای کمک به تشخیص آرتریت تمپورال انجام دهد.

ممکن است آزمایش‌های زیر را داشته باشید:

• سونوگرافی از شقیقه‌های شما

• بیوپسی تحت بی‌حسی موضعی - زمانی که یک قطعه کوچک از شریان تمپورال برداشته می‌شود و برای علائم آرتریت تمپورال بررسی می شود.

اگر در بینایی خود مشکل دارید، باید در همان روز یک قرار ملاقات با متخصص چشم داشته باشید.

درمان آرتریت تمپورال

آرتریت تمپورال با داروهای استروئیدی، معمولاً پردنیزولون، درمان می‌شود.

درمان قبل از تایید آرتریت تمپورال آغاز می‌شود زیرا در صورت عدم رسیدگی سریع، خطر از دست دادن بینایی وجود دارد.

دو مرحله درمان وجود دارد:

1. دوز بالای اولیه استروئیدها برای چند هفته برای کمک به کنترل علائم شما.

2. دوز کمتری از استروئیدها (پس از بهبود علائم شما) در مدت زمان طولانی تری، احتمالاً چندین سال، تجویز می‌شود.

تعداد کمی از افراد ممکن است نیاز به مصرف استروئید برای بقیه عمر خود داشته باشند.

برای مشاهده وضعیت خود و بررسی عوارض جانبی که ممکن است داشته باشید، پیگیری‌های منظمی خواهید داشت.

سایر درمان‌ها

سایر داروهایی که ممکن است در صورت ابتلا به آرتریت تمپورال به آنها نیاز داشته باشید عبارتند از:

• آسپرین با دوز کم - برای کاهش خطر سکته مغزی یا حمله قلبی، که ممکن است در صورت آسیب دیدن شریان های قلب رخ دهد.

• مهارکننده‌های پمپ پروتون (PPIs) - برای کاهش خطر ابتلا به مشکلات معده مانند سوء هاضمه یا زخم معده، که می‌تواند از عوارض جانبی مصرف پردنیزولون باشد.

• درمان با بیس فسفونات - برای کاهش خطر پوکی استخوان هنگام مصرف پردنیزولون

• داروهای سرکوب کننده سیستم ایمنی - برای کاهش داروهای استروئیدی و کمک به جلوگیری از بازگشت آرتریت تمپورال