Add a Title
درمان - اسکیزوفرنی
اسکیزوفرنی معمولاً با ترکیبی از درمان گفتاری و دارو که به‌طور خاص برای هر فرد تنظیم شده است، درمان می‌شود.
رویکرد برنامه مراقبتی (CPA)
افراد با اختلالات پیچیده سلامت روان معمولاً وارد یک فرآیند درمانی به نام رویکرد برنامه مراقبت (CPA) می‌شوند. CPA اساساً راهی است برای اطمینان از دریافت درمان مناسب برای نیازهای شما.
برخی از کلینیک‌های سلامت روان با استفاده از رویک رد برنامه مراقبتی (CPA) سعی به درمان اسکیزوفرنی می‌کنند.
این رویکرد دارای ۴ مرحله است:
ارزیابی - نیازهای سلامت و اجتماعی شما ارزیابی می‌شود
برنامه مراقبت - برنامه‌ای برای برآورده کردن نیازهای سلامت و اجتماعی شما تهیه می‌شود
تعیین کارشناس اصلی - معمولا یک مددکار اجتماعی یا پرستار، اولین نقطه تماس شما با سایر اعضای تیم سلامت روان شما خواهد بود.
بازبینی‌ها - درمان شما به‌طور منظم بازبینی می‌شود و در صورت لزوم، تغییرات در برنامه مراقبت قابل توافق است
شما با تیم درمان خود برای ایجاد یک برنامه مراقبت همکاری خواهید کرد. طرح مراقبت ممکن است شامل یک بیانیه قبلی یا طرح بحران از سوی شما باشد که می‌تواند در مواقع اضطراری دنبال شود.
برنامه مراقبت شما باید شامل یک برنامه ترکیبی برای تغذیه سالم و فعالیت بدنی و همچنین پشتیبانی برای ترک سیگار، در صورتی که سیگار می‌کشید، باشد.
مدیریت بحران‌های حاد
افراد مبتلا به اسکیزوفرنی میتوانند چیزی را تجربه کنند که به عنوان یک بحران اسکیزوفرنی حاد شناخته می‌شود. در طی یک بحران حاد، علائم روان‌پریشی، که در آن فرد قادر به تفکیک واقعیت از تخیل خود نیست، می‌تواند بسیار طاقت‌فرسا شود.
در طول این مدت، فرد ممکن است به مراقبت شدیدتری نیاز داشته باشد تا از آسیب در امان بماند.
درمان در خانه
یکی از گزینه‌های درمانی تماس با تیم درمان خانگی است.
تیم درمان خانگی برای افرادی با اختلالات جدی سلامت روان که در حال حاضر دچار یک بحران روانی حاد و شدید هستند، خدمات ارائه می‌دهند.
هدف این تیم پشتیبانی از افراد بدون نیاز به بستری کردن آنها در بیمارستان است.
این تیم همچنین مسئول برنامه‌ریزی برای مراقبت‌های بعد از بحران هستند تا از وقوع بحران‌های بعدی جلوگیری کنند.
درمان در بیمارستان یا کلینیک
افرادی که دچار یک دوره اسکیزوفرنی بسیار شدید هستند ممکن است به مراقبت‌های بستری در بیمارستان یا کلینیک روانپزشکی نیاز داشته باشند.
اگر تیم مراقبت از فرد تشخیص دهد که بهترین مکان برای مراقبت او بیمارستان یا کلینیک است، این موضوع را به فرد توضیح داده و او را تشویق به پذیرش در بیمارستان خواهند کرد.
ممکن است زمانی پیش بیاید که فرد از پذیرش در بیمارستان امتناع کند، اما کلینیک احساس کند که او ظرفیت ذهنی لازم برای اتخاذ تصمیم آگاهانه در مورد مراقبت‌های خود را ندارد.
در برخی از کشورها در چنین موقعیت‌هایی، قانونی وجود دارد که بر اساس آن فرد باید به‌طور اجباری در بیمارستان یا کلینیک بستری شود. بستری شدن ضروری است برای محافظت از:
سلامت و ایمنی آن شخص
سلامت و ایمنی دیگران
گاهی اوقات، ممکن است نیاز باشد که بخش‌های بیمارستان برای ایمنی افرادی که تحت مراقبت هستند، قفل شوند.
تمام افرادی که در بیمارستان تحت درمان هستند تنها به مدت لازم برای دریافت درمان مناسب و ترتیب دادن مراقبت‌های بعد از درمان خواهند ماند.
یک پانل مستقل به‌طور منظم پرونده و پیشرفت شما را بررسی خواهد کرد. وقتی که احساس کنند شما دیگر خطری برای خود و دیگران نیستید، از بیمارستان ترخیص خواهید شد. با این حال، تیم مراقبت شما ممکن است توصیه کند که به‌طور داوطلبانه در بیمارستان بمانید.
دوره‌های حادتر اسکیزوفرنی ممکن است نیاز به مراقبت در بخش روانپزشکی بیمارستان یا کلینیک داشته باشند.
بیانیه‌های پیشاپیش
اگر احساس شود خطر قابل توجهی از وقوع دوره‌های حاد بعدی اسکیزوفرنی وجود دارد، ممکن است بخواهید یک بیانیه پیشاپیش بنویسید.
بیانیه پیشاپیش مجموعه‌ای از دستورالعمل‌های کتبی در مورد کاری است که می‌خواهید خانواده یا دوستان شما در صورت تجربه دوره حاد دیگر اسکیزوفرنی انجام دهند.
یک بیانیه پیشاپیش همچنین می‌تواند دستورالعمل‌هایی در مورد نحوه مراقبت از شما در صورتی که خودتان در موقعیتی نباشید که تصمیمات مربوط به درمان را بگیرید، ارائه دهد.
این دستورالعمل‌ها می‌تواند شامل خواسته‌های شما در مورد درمان و افرادی باشد که می‌خواهید در صورت بروز بحران با او تماس گرفته شود، مانند یکی از اعضای خانواده یا یک دوست٬ باشد.
این بیانیه‌ها از نظر قانونی الزام‌آور نیستند، بنابراین متخصصان بهداشت همیشه در صورت لزوم به نفع شما عمل می‌کنند، اما در صورت امکان از خواسته‌های شما پیروی می‌کنند.
اگر می‌خواهید یک پیشاپیش بدهید، با روانپزشک یا پزشک عمومی خود صحبت کنید.
داروهای ضد روان‌پریشی (آنتی سایکوتیک)
داروهای ضد روان‌پریشی معمولاً به عنوان درمان اولیه برای علائم یک دوره حاد اسکیزوفرنی توصیه می‌شوند. آنها با مسدود کردن اثر دوپامین یا سایر مواد شیمیایی بر مغز عمل می‌کنند.
داروهای ضد روان پریشی معمولاً میتوانند احساسات اضطراب یا پرخاشگری را ظرف چند ساعت پس از مصرف کاهش دهند، اما ممکن است چندین روز یا هفته طول بکشد تا علائم دیگری مانند توهم یا افکار هذیانی را کاهش دهند.
پزشک شما ممکن است معاینه فیزیکی و احتمالاً برخی از اسکن‌ها مانند نوار قلب را توصیه کند. مهم است که پزشک قبل از شروع مصرف داروهای ضد روان پریشی، یک معاینه فیزیکی کامل انجام دهد و با هم همکاری کنید تا داروی مناسب برای شما پیدا شود.
داروهای ضد روان پریشی را می‌توان به صورت خوراکی به صورت قرص یا به صورت تزریقی مصرف کرد.
چندین داروی ضد روان‌پریشی آهسته‌رهش در دسترس است. در این موارد باید هر ۱ تا ۴ هفته یک تزریق داشته باشید. معمولاً به شما کمترین دوز ممکنی که تصور می‌شود می‌تواند به طور مؤثر علائم شما را کنترل کند داده می‌شود.
ممکن است فقط تا زمانی که دوره حاد اسکیزوفرنی شما بر طرف شود به داروهای ضد روان‌پریشی نیاز داشته باشید.
با این حال، اکثر افراد برای جلوگیری از بروز دوره‌های اسکیزوفرنی حاد، ۱ یا ۲ سال پس از اولین دوره روان پریشی خود دارو مصرف می‌کنند و در صورت عود بیماری، مدت طولانی‌تری مصرف می‌کنند.
۲ نوع اصلی آنتی‌سایکوتیک (داروی ضد روان‌پریشی) وجود دارد:
داروی‌های ضد روان‌پریشی معمولی - نسل اول داروی‌های ضد روان‌پریشی که در دهه ۱۹۵۰ توسعه یافتند
داروی‌های ضد روان‌پریشی غیر معمول - آنتی سایکوتیک‌های نسل جدید که در دهه ۱۹۹۰ توسعه یافتند.
انتخاب داروی ضد روان پریشی باید پس از گفتگو بین شما و روانپزشک‌تان در مورد فواید و عوارض جانبی احتمالی انجام شود.
هر دو آنتی سایکوتیک معمولی و غیر معمول میتوانند باعث عوارض جانبی شوند، اگرچه همه آنها را تجربه نخواهند کرد و شدت آنها از فردی به فرد دیگر متفاوت خواهد بود.
عوارض جانبی داروهای آنتی سایکوتیک معمولی عبارتند از:
تکان خوردن
لرزیدن
پرش و انقباضات عضلانی
اسپاسم عضلانی
عوارض جانبی هر دو نوع آنتی سایکوتیک معمولی و غیر معمول عبارتند از:
خواب آلودگی
افزایش وزن، به ویژه با برخی از داروهای ضد روان پریشی غیر معمول
کاهش میل جنسی
تاری دید
یبوست
خشکی دهان
داروهای ضد روان پریشی همچنین میتوانند عوارض جانبی ایجاد کنند که ممکن است در حین مصرف آنها نیاز به نظارت داشته باشند. از جمله:
افزایش سطح کلسترول خون شما
تغییرات در سطح قند خون شما
فشار خون شما می‌تواند بالاتر یا پایین‌تر از حد معمول باشد
اگر عوارض جانبی شما شدید شد، به روانپزشک خود بگویید. ممکن است یک آنتی سایکوتیک جایگزین وجود داشته باشد که بتوانید مصرف کنید یا داروهای اضافی که به شما کمک می‌کنند با عوارض جانبی کنار بیایید.
اگر پس از چند هفته مصرف منظم داروی ضد روان‌پریشی، حال‌تان بهتر نشد، می‌توان یک جایگزین را امتحان کرد. مهم است که با تیم درمانی خود برای یافتن داروی مناسب همکاری کنید.
بدون اطلاع روانپزشک یا پزشک عمومی، مصرف داروهای ضد روان‌پریشی خود را قطع نکنید. اگر مصرف آنها را قطع کنید، ممکن است علائم برگردند.
داروی شما و هرگونه عوارض جانبی در چند ماه اول دقیقاً تحت نظارت خواهد بود. پس از این، داروی شما باید حداقل سالانه بررسی شود.
درمان‌های گفتاری
درمان‌های گفتاری میتوانند به افراد مبتلا به اسکیزوفرنی کمک کنند تا با علائم توهم یا هذیان بهتر کنار بیایند.
آنها همچنین میتوانند برخی از علائم منفی اسکیزوفرنی، مانند بی‌تفاوتی یا عدم لذت و علاقه به چیزهایی که قبلاً از آنها لذت می‌بردید، را درمان کنند.
درمان‌های گفتاری برای اسکیزوفرنی زمانی بهترین عملکرد را دارند که با داروهای ضد روان‌پریشی ترکیب شوند.
درمان‌های گفتاری رایج برای اسکیزوفرنی عبارتند از:
درمان شناختی رفتاری (CBT)
درمان خانوادگی
هنر درمانی
درمان شناختی رفتاری (CBT)
درمان شناختی رفتاری (CBT) هدفش این است که به شما کمک کند الگوهای فکری که باعث ایجاد احساسات و رفتارهای ناخواسته می‌شوند را شناسایی کرده و یاد بگیرید که این تفکرات را با افکار واقع‌بینانه و مفیدتر تغییر دهید.
به عنوان مثال، ممکن است به شما یاد داده شود که نمونه‌هایی از تفکر هذیانی را تشخیص دهید. سپس ممکن است کمک و مشاوره‌ای دریافت کنید درباره اینکه چگونه از عمل کردن بر اساس این افکار جلوگیری کنید.
بیشتر افراد به مجموعه‌ای از جلسات CBT در طول چندین ماه نیاز دارند. جلسات CBT معمولاً حدود یک ساعت به طول می‌انجامد.
درمان خانوادگی
درمان خانوادگی هدفش حمایت از فردی با اسکیزوفرنی و افرادی است که با او زندگی می‌کنند یا به او نزدیک هستند، مانند همسران یا اعضای خانواده.
این نوع درمان می‌تواند به همه کسانی که ممکن است تحت تأثیر اسکیزوفرنی قرار گیرند، کمک کند و نه فقط به فردی که با این وضعیت زندگی می‌کند.
معمولاً شامل جلسات غیررسمی در طول ۶ ماه است.
جلسات درمان خانوداگی ممکن است شامل این موارد باشد:
بحث در مورد اطلاعات مربوط به اسکیزوفرنی
بررسی روش‌های حمایت از فردی با اسکیزوفرنی
تصمیم‌گیری درباره نحوه حل مشکلات عملی که می‌تواند توسط علائم اسکیزوفرنی ایجاد شود
برنامه‌ریزی برای موقعیت‌های بحرانی
هنر درمانی
هنر درمانی برای ترویج ابراز خلاقانه طراحی شده‌اند. کار با یک درمانگر هنری در گروه‌های کوچک یا به صورت فردی می‌تواند به شما این امکان را بدهد که تجربیات خود را با اسکیزوفرنی ابراز کنید.
برخی افراد معتقدند که ابراز احساسات به صورت غیرکلامی از طریق هنر می‌تواند تجربه جدیدی از اسکیزوفرنی فراهم کند و به آنها کمک کند روش‌های جدیدی برای ارتباط با دیگران توسعه دهند.
درمان‌های هنری نشان داده‌اند که میتوانند علائم منفی اسکیزوفرنی را در برخی افراد کاهش دهند.