تشخیص - سقط جنین ناخواسته
اگر به دلیل خونریزی واژن یا سایر علائم سقط جنین به پزشک عمومی یا ماما مراجعه کنید، ممکن است برای انجام آزمایش به بخش بارداری زودرس در بیمارستان ارجاع داده شوید.
اگر بیش از ۱۸ هفته باردار هستید، به طور معمول به بخش زایمان در بیمارستان ارجاع داده می‌شوید.
اگر کمتر از ۶ هفته باردار هستید، ممکن است بلافاصله برای آزمایش ارجاع داده نشوید. این به این دلیل است که تأیید سقط جنین در این مرحله اولیه بسیار سخت است.
آزمایش‌ها
بیمارستان می‌تواند برای تایید اینکه آیا سقط جنین دارید، آزمایشاتی انجام دهد.
این آزمایشات همچنین می‌توانند تایید کنند که آیا هنوز بافت بارداری در رحم شما باقی مانده است (سقط جنین ناقص یا با تأخیر) یا اینکه تمام بافت بارداری از رحم شما خارج شده است (سقط جنین کامل).
اولین آزمایشی که معمولاً استفاده می شود، سونوگرافی برای بررسی رشد نوزاد شما و جستجوی ضربان قلب است.
در بیشتر موارد، این کار معمولاً با استفاده از یک پروب کوچک که وارد واژن (سونوگرافی ترانس واژینال) می‌شود، انجام می‌شود. این می‌تواند کمی ناراحت کننده باشد اما دردناک نیست.
در صورت تمایل، ممکن است بتوانید سونوگرافی خارج شکمی انجام دهید، اگرچه این روش دقت کمتری دارد. هیچ یک از این سونوگرافی‌ها برای نوزاد خطرناک نیستند و خطر سقط جنین را افزایش نمی‌دهند.
همچنین ممکن است برای اندازه گیری هورمون‌های مرتبط با بارداری، آزمایش خون به شما پیشنهاد شود. شما معمولاً برای اینکه ببینید سطح هورمون های شما بالا یا پایین می رود، به دو آزمایش خون با فاصله ۴۸ ساعت نیاز دارید.
همچنین ممکن است آزمایش خون برای اندازه گیری هورمون‌های مرتبط با بارداری به شما پیشنهاد شود. معمولاً باید دو آزمایش خون به فاصله ۴۸ ساعت انجام دهید تا ببینید سطح هورمون شما بالا می رود یا پایین.
گاهی اوقات سقط جنین را نمی‌توان با سونوگرافی یا آزمایش خون به طور قطعی تایید کرد. در این صورت، ممکن است به شما توصیه شود که ۱ یا ۲ هفته دیگر آزمایشات را تکرار کنید.
سقط جنین‌های مکرر
اگر ۳ یا بیشتر سقط جنین به طور متوالی (سقط جنین‌های مکرر) داشته اید، اغلب برای بررسی هرگونه علت زمینه‌ای آزمایشات بیشتری انجام می‌شود. با این حال، در حدود نیمی از موارد هیچ دلیلی پیدا نمی‌شود.
کاریوتایپ
اگر سقط جنین سوم را داشته‌اید، توصیه می‌شود جنین از نظر ناهنجاری های کروموزومی (بلوک های DNA) آزمایش شود.
اگر یک ناهنجاری ژنتیکی پیدا شود، شما و شریک زندگی شما نیز می‌توانید از نظر ناهنجاری های کروموزومی خود که می‌تواند باعث مشکل شود، آزمایش شوید. این نوع آزمایش به عنوان کاریوتایپ شناخته می‌شود.
اگر کاریوتایپ مشکلاتی را در کروموزوم‌های شما یا شریک زندگی شما تشخیص دهد، ممکن است به یک متخصص ژنتیک بالینی (کارشناس ژن) ارجاع شوید.
ایشان می‌تواند شانس شما را برای بارداری موفق در آینده توضیح دهد. ایشان همچنین با شما در مورد درمان‌های باروری مانند IVF (لقاح مصنوعی) صحبت خواهد کرد. این نوع مشاوره به عنوان مشاوره ژنتیکی شناخته می‌شود.
درباره آزمایش ژنتیک و ژنومی بیشتر بخوانید.
سونوگرافی
از سونوگرافی ترانس واژینال می‌توان برای بررسی ساختار رحم شما از نظر هرگونه ناهنجاری استفاده کرد. ممکن است یک روش دوم با استفاده از اسکنر سونوگرافی سه بعدی برای بررسی پایین شکم و لگن شما برای ارائه تشخیص دقیق تر انجام شود.
اسکن همچنین می‌تواند بررسی کند که آیا شما دهانه رحم ضعیفی دارید. این آزمایش معمولاً فقط در صورت بارداری مجدد قابل انجام است، در این صورت معمولاً از شما خواسته می‌شود که بین هفته ۱۰ تا ۱۲ بارداری برای سونوگرافی مراجعه کنید.
آزمایش خون
خون شما می‌تواند برای مقدار زیاد آنتی بادی آنتی فسفولیپید (aPL) و ضد انعقاد لوپوس بررسی شود. این آزمایش باید دو بار، با فاصله چند هفته، زمانی که باردار نیستید انجام شود.
ثابت شده است که این آنتی بادی‌های aPL احتمال لخته شدن خون را افزایش می‌دهند و نحوه اتصال جفت را تغییر می‌دهند. این لخته‌های خون و تغییرات می‌توانند جریان خون به جنین را کاهش دهند که می‌تواند منجر به سقط جنین شود.
سقط جنین از دست رفته یا با تأخیر
گاهی اوقات سقط جنین در طی یک سونوگرافی معمولی که به عنوان بخشی از مراقبت‌های دوران بارداری شما انجام می شود، تشخیص داده می‌شود. سونوگرافی ممکن است نشان دهد که نوزاد شما ضربان قلب ندارد یا اینکه نوزاد شما برای تاریخ بارداری شما بسیار کوچک است. این به عنوان سقط جنین از دست رفته یا با تأخیر شناخته می‌شود.
چه اتفاقی می‌افتد
بعدی
علل
قبلی