top of page

​

مننژیت

مننژیت عفونتی است که غشاهای محافظ اطراف مغز و نخاع (مننژ) را تحت تاثیر قرار می‌دهد.

این بیماری می‌تواند هر کسی را تحت تاثیر قرار دهد، اما در نوزادان، کودکان خردسال، نوجوانان و جوانان شایع‌تر است.

مننژیت اگر به سرعت درمان نشود می‌تواند بسیار جدی باشد.

مننژیت می‌تواند باعث مسمومیت خونی تهدید کننده زندگی (سپسیس) شود و منجر به آسیب دائمی به مغز یا اعصاب شود.

تعدادی از واکسن‌ها در دسترس هستند که از شما در برابر مننژیت محافظت می‌کنند.

علائم مننژیت

علائم مننژیت به طور ناگهانی ظاهر می‌شود و می‌تواند شامل این موارد باشد:

  • تب

  • استفراغ

  • سردرد

  • راش‌های پوستی که با غلتاندن لیوان روی آن محو نمی‌شود (اما راش پوستی همیشه ایجاد نمی‌شود)

  • سفتی گردن

  • ناراحتی از نور شدید

  • خواب آلودگی یا بی‌پاسخ بودن

  • تشنج 

این علائم می‌توانند به هر ترتیبی ظاهر شوند. شما همیشه همه علائم را تجربه نمی‌کنید.

از اورژانس محلی تقاضای آمبولانس کنید یا به اورژانس بروید اگر: 

  • فکر می‌کنید که شما یا کسی که از او مراقبت می‌کنید ممکن است مننژیت یا سپسیس داشته باشید

به غرایز خود اعتماد کنید و منتظر نمانید تا همه علائم ظاهر شوند یا راش‌های پوستی ایجاد شوند. فرد مبتلا به مننژیت یا سپسیس می‌تواند خیلی سریع بدتر شود.

اگر مطمئن نیستید که وضعیت جدی است یا فکر می‌کنید ممکن است با فردی مبتلا به مننژیت در تماس بوده‌ باشید، برای مشاوره با اورژانس محلی تماس بگیرید.

اگر مشاوره پزشکی دریافت کرده‌اید و همچنان نگران هستید یا علائم بدتر شد، دوباره به دنبال کمک پزشکی باشید.

مننژیت چگونه گسترش می‌یابد؟

مننژیت معمولاً توسط عفونت باکتریایی یا ویروسی ایجاد می‌شود.

مننژیت باکتریایی نادرتر اما جدی‌‌تر از مننژیت ویروسی است.

عفونت‌هایی که باعث مننژیت می‌شوند می‌توانند از این طریق منتشر شوند:

  • عطسه کردن

  • سرفه کردن

  • بوسیدن

مننژیت معمولاً از افرادی گرفته می‌شود که حامل این ویروس‌ها یا باکتری‌ها در بینی یا گلوی خود هستند اما خودشان بیمار نیستند.

همچنین می‌توان آن را از فرد مبتلا به مننژیت گرفت، اما این کمتر رایج است.

واکسیناسیون علیه مننژیت

واکسیناسیون محافظت‌هایی در برابر برخی علل مننژیت ارائه می‌دهد.

واکسن‌های مننژیت می‌توانند از شما و فرزندانتان در برابر چندین عفونت خطرناک محافظت کنند. با توجه به کشوری که در آن زندگی می‌کنید، ممکن است این واکسن‌ها به‌عنوان بخشی از برنامه واکسیناسیون معمولی کودکان در دسترس باشند.

در برخی کشورها، تمام این واکسن‌ها رایگان و به‌صورت اجباری به کودکان داده می‌شود. اما در کشورهای دیگر، ممکن است فقط برخی از این واکسن‌ها موجود باشد یا حتی اختیاری باشد.

این موارد عبارتند از:

درمان‌های مننژیت

افراد مشکوک به مننژیت معمولاً برای تأیید تشخیص و بررسی اینکه آیا این بیماری نتیجه عفونت ویروسی یا باکتریایی است، آزمایش‌هایی در بیمارستان انجام می‌دهند.

مننژیت باکتریایی معمولاً باید حداقل ۱ هفته در بیمارستان تحت درمان قرار گیرد.

درمان‌ها شامل این موارد است:

  • آنتی بیوتیک‌هایی که به طور مستقیم به رگ تزریق می‌شوند

  • مایعاتی که به طور مستقیم به رگ تزریق می‌شوند

  • اکسیژن از طریق ماسک صورت

مننژیت ویروسی معمولاً طی ۷ تا ۱۰ روز خود به خود بهبود می‌یابد و اغلب می‌توان آن را در خانه درمان کرد.

استراحت کافی و مصرف مسکن و داروهای ضد تهوع می‌تواند در این فاصله زمانی به تسکین علائم کمک کند.

چشم انداز مننژیت

مننژیت ویروسی معمولاً خود به خود بهبود می‌یابد و به ندرت باعث ایجاد مشکلات طولانی مدت می‌شود.

بیشتر افراد مبتلا به مننژیت باکتریایی که به سرعت درمان می‌شوند نیز به طور کامل خوب می‌شوند٬ اگرچه برخی از آنها دچار مشکلات جدی طولانی مدت می‌شوند.

این مشکلات می‌تواند شامل این موارد باشد:

  • کاهش شنوایی یا کاهش بینایی، که ممکن است جزئی یا کلی باشد

  • مشکلات حافظه و تمرکز

  • تشنج‌های مکرر (صرع)

  • مشکلات هماهنگی، حرکت و تعادل

  • از دست دادن اندام - قطع عضو اندام آسیب دیده گاهی ضروری است

به طور کلی، تخمین زده می‌شود که از هر ۱۰ مورد مننژیت باکتریایی ۱ مورد کشنده است.

در مورد عوارض مننژیت بیشتر بدانید


علائم

بعدی

​

​

bottom of page