(ADHD) تشخیص - اختلال نقص توجه و بیش فعالی
اگر فکر می‌کنید ممکن است شما یا فرزندتان به اختلال نقص توجه و بیش فعالی (ADHD) مبتلا باشید، با پزشک عمومی صحبت کنید. همچنین می‌توانید با معلم فرزندتان صحبت کنید.
پزشک عمومی نمی‌تواند به طور رسمی ADHD را تشخیص دهد، اما می‌تواند در مورد نگرانی‌های شما شما گفتگو کرده و در صورت لزوم شما را برای ارزیابی تخصصی معرفی کند. مدرسه شما همچنین ممکن است بتواند یک ارجاع تخصصی برای فرزند شما ترتیب دهد.
وقتی یک پزشک عمومی را می‌بینید، ممکن است از شما درباره‌ی این موارد سوالاتی بپرسد:
در مورد علائم خود یا فرزندتان
زمانی شروع این علائم
محل بروز علائم - برای مثال، در خانه، مدرسه، دانشگاه، یا محل کار
اینکه آیا علائم بر زندگی روزمره شما یا فرزندتان تأثیر می‌گذارد - برای مثال، آیا معاشرت را دشوار می‌کند
اینکه آیا اخیراً رویدادهای مهمی در زندگی شما یا فرزندتان رخ داده است، مانند مرگ یا طلاق در خانواده
اینکه آیا سابقه خانوادگی ADHD وجود دارد
در مورد هر گونه مشکل یا علائم دیگری از بیماری‌ها و شرایط مختلفی که ممکن است شما یا فرزندتان داشته باشید
مراحل بعدی
کودکان و نوجوانان
اگر پزشک عمومی فکر کند که بچه شما ممکن است ADHD داشته باشد، ممکن است ابتدا یک دوره «انتظار مراقبانه» - به مدت حدود ۱۰ هفته - را پیشنهاد کند تا ببیند آیا علائم فرزند شما بهبود می‌یابد، ثابت می‌ماند یا بدتر می‌شود.
پزشک همچنین ممکن است پیشنهاد دهند که یک برنامه آموزش یا آموزش والدین مبتنی بر گروه و متمرکز بر ADHD را شروع کنید. پیشنهاد شدن یک برنامه آموزش و آموزش والدین به این معنی نیست که شما پدر و مادر بدی بوده‌اید. هدف از این برنامه آموزش راه‌هایی برای کمک به شما و فرزندتان است.
برای اطلاعات بیشتر به درمان ADHD مراجعه کنید.
اگر رفتار فرزندتان بهبود نیافت و هم شما و هم پزشک عمومی معتقدید که بر زندگی روزمره او تأثیر می‌گذارد، پزشک عمومی باید شما و فرزندتان را برای ارزیابی رسمی به یک متخصص ارجاع دهد.
بزرگسالان
برای بزرگسالان مبتلا به ADHD احتمالی، پزشک عمومی علائم شما را ارزیابی می‌کند و ممکن است شما را برای ارزیابی ارجاع دهد اگر:
شما در کودکی مبتلا به ADHD تشخیص داده نشدید، اما علائم شما در دوران کودکی شروع شد و از آن زمان تاکنون ادامه دارد.
علائم شما را نمی‌توان با یک وضعیت سلامت روان توضیح داد
علائم شما به طور قابل توجهی بر زندگی روزمره شما تأثیر می‌گذارد - به عنوان مثال، اگر در محل کار ضعیف هستید یا ایجاد روابط صمیمانه برای شما دشوار است.
همچنین اگر در کودکی یا جوانی مبتلا به ADHD بوده‌اید و علائم شما اکنون باعث اختلال عملکردی متوسط یا شدید می‌شود، ممکن است به متخصص ارجاع داده شوید.
ارزیابی
ممکن است شما یا فرزندتان برای ارزیابی رسمی به یکی از متخصص‌های زیر ارجاع داده شوید:
یک روانپزشک متخصص کودک یا بزرگسال
یک متخصص اطفال - متخصص در سلامت کودکان
یک متخصص مراقبت‌های بهداشتی واجد شرایط با آموزش و تخصص در تشخیص ADHD
هیچ آزمایش ساده‌ای برای تعیین اینکه آیا شما یا فرزندتان دچار ADHD هستید وجود ندارد، اما متخصص شما می‌تواند پس از ارزیابی دقیق تشخیص دقیقی بدهد. ارزیابی ممکن است شامل موارد زیر باشد:
یک معاینه فیزیکی، که می‌تواند به رد سایر علل احتمالی علائم کمک کند
یک سری مصاحبه با شما یا فرزندتان
مصاحبه یا گزارش از افراد مهم دیگر، مانند شریک عاطفی٬ همسر، والدین و معلمان
تشخیص در کودکان و نوجوانان
تشخیص ADHD در کودکان به مجموعه‌ای از معیارهای سختگیرانه بستگی دارد. برای تشخیص ADHD، بچه شما باید ۶ یا بیشتر نشانه بی‌توجهی یا ۶ یا بیشتر نشانه بیش فعالی و تکانشگری داشته باشد.
در مورد علائم ADHD بیشتر بخوانید
برای تشخیص ADHD، بچه شما باید موارد زیر را نیز داشته باشد:
به مدت حداقل ۶ ماه به طور مداوم علائم را نشان دهد
قبل از سن ۱۲ سالگی شروع به نشان دادن علائم کرده باشد
علائم را در حداقل ۲ محیط مختلف نشان داده باشد - برای مثال، در خانه و مدرسه، برای رد احتمال اینکه رفتار فقط واکنشی به معلمان خاص یا کنترل والدین باشد
علائمی که زندگی آنها را در سطح اجتماعی، تحصیلی یا شغلی به طور قابل توجهی دشوارتر می‌کند
علائمی که فقط بخشی از یک اختلال رشدی یا مرحله دشوار نیستند و به دلیل شرایط دیگری به خوبی قابل توضیح نیستند
تشخیص در بزرگسالان
تشخیص ADHD در بزرگسالان دشوارتر است زیرا در مورد اینکه آیا لیست علائمی که برای تشخیص کودکان و نوجوانان استفاده می‌شود برای بزرگسالان هم صدق می‌کند یا خیر اختلاف نظر وجود دارد.
در برخی موارد، اگر یک بزرگسال دارای ۵ یا بیشتر از علائم بی توجهی، یا ۵ یا بیشتر از علائم بیش فعالی و تکانشگری، در معیارهای تشخیصی کودکان مبتلا به ADHD باشد، ممکن است مبتلا به ADHD تشخیص داده شود.
به عنوان بخشی از ارزیابی شما، متخصص در مورد علائم فعلی شما سوال خواهد کرد. با این حال، تحت دستورالعمل‌های تشخیصی فعلی، تشخیص ADHD در بزرگسالان نمی‌تواند تایید شود، مگر اینکه علائم شما از دوران کودکی وجود داشته باشد.
اگر برایتان دشوار است که به خاطر بیاورید که آیا در کودکی مشکلی داشته‌اید، متخصص شما ممکن است بخواهد سوابق مدرسه قدیمی شما را ببیند، یا با والدین، معلمان یا هرکس دیگری که در کودکی شما را به خوبی می‌شناخته صحبت کند.
برای اینکه بزرگسالان مبتلا به ADHD تشخیص داده شوند، علائم آنها باید تأثیر متوسط در قسمت‌های مختلف زندگی آنها داشته باشد، مانند:
عدم موفقیت در کار یا تحصیل
رانندگی خطرناک
مشکل در پیدا کردن یا حفظ دوستان
مشکل در روابط با همسر و شریک زندگی
اگر مشکلات شما اخیراً وجود داشته‌اند و در گذشته به طور مرتب رخ نداده‌اند، شما مبتلا به ADHD محسوب نمی‌شوید. این به این دلیل است که در حال حاضر تصور می شود که ADHD نمی‌تواند برای اولین بار در بزرگسالان ایجاد شود.
درمان
بعدی
علل
قبلی