سمعک و ایمپلنت

سمعک‌های پشت گوشی (BTE) رایج ترین نوع سمعک هستند.

این سمعک‌ها از یک وسیله پلاستیکی کوچک تشکیل شده‌اند که پشت گوش شما قرار می‌گیرد.

این سمعک با یک لوله٬ به تکه‌ای پلاستیکی که در گوش شما قرار می‌گیرد یا یک سر نرم که وارد سوراخ گوش شما می‌شود (فیتینگ باز) متصل می‌شود.

سمعک‌های پشت گوشی یکی از آسان‌ترین انواع سمعک برای استفاده هستند و برای اکثر افراد کم شنوا مناسب هستند. آنها در طیف رنگی مختلفی موجود هستند.

سمعک‌های گیرنده داخل گوش (RITE) شبیه به سمعک‌های پشت گوشی (BTE) هستند.

تفاوت اصلی این است که در سمعک‌های RITE، قسمتی از سمعک که پشت گوش قرار می‌گیرد کوچکتر است و با یک سیم نازک به یک بلندگو که داخل دهانه گوش قرار می‌گیرد متصل می‌شود.

سمعک‌های RITE نسبت به سمعک‌های پشت گوشی کمتر دیده می‌شوند و برای اکثر افراد کم شنوا مناسب هستند، اما استفاده از آنها نسبت به سمعک‌های پشت گوشی ممکن است کمی دشوارتر باشد.

سمعک داخل گوشی (ITE) ناحیه‌ای دقیقا بیرون از مجرای گوش شما را پر می‌کنند.

برخلاف سمعک‌های پشت گوشی (BTE) یا گیرنده داخل گوش (RITE)، این سمعک‌ها از پشت گوش قابل مشاهده نیستند، اما از پهلو دیده می‌شوند.

سمعک های داخل گوشی برای اکثر افراد کم شنوا مناسب هستند، اگرچه استفاده از آنها ممکن است نسبت به سمعک های پشت گوشی یا گیرنده داخل گوش، کمی‌ دشوارتر باشد.

سمعک‌های داخل مجرا (ITC) شبیه سمعک‌های داخل گوشی (ITE) هستند، اما کمی کوچکترند و فقط مجرای گوش را پر می‌کنند.

این سمعک‌ها نسبت به بسیاری از انواع دیگر سمعک، کمتر دیده می‌شوند، اما استفاده از آنها ممکن است کمی دشوارتر باشد و به طور معمول به اندازه کافی برای افراد مبتلا به کم شنوایی شدید، قوی نیستند.

سمعک‌های کاملا داخل مجرا (CIC) و نامرئی داخل مجرا (IIC) کوچکترین انواع موجود هستند.

این سمعک‌ها نسبت به سمعک‌های داخل مجرا (ITC) عمیق‌تر در مجرای گوش شما قرار می‌گیرند و به سختی قابل مشاهده هستند.

اما این سمعک‌ها به طور معمول به اندازه کافی برای افراد مبتلا به کم شنوایی شدید، قوی نیستند. همچنین استفاده از آنها کمی دشوار است و برخی از آنها فقط توسط متخصص سمعک قابل گذاشتن و برداشتن هستند.

سمعک‌های CROS و BiCROS در صورتی که شنوایی یک گوش خود را از دست داده باشید می‌توانند به شما کمک کنند.

آنها به صورت جفت عرضه می‌شوند. سمعک موجود در گوش کم شنوا، صدا را دریافت کرده و آن را به سمعک گوش سالم شما ارسال می‌کند. این کار می‌تواند به صورت بی سیم یا از طریق سیمی در پشت گردن انجام شود.

سمعک‌های بدن از یک جعبه کوچک متصل به هدفون تشکیل شده‌اند.

این جعبه را می‌توان به لباس شما وصل کرد یا داخل جیب قرار داد.

این نوع سمعک ممکن است در صورتی که کم شنوایی شدید دارید و به یک سمعک قدرتمند نیاز دارید، یا اگر استفاده از کنترل‌های سمعک‌های کوچک‌تر برایتان دشوار است، بهترین گزینه باشد. با این حال، این سمعک‌ها رایج نیستند و ممکن است همیشه در دسترس نباشند.

اگر کم شنوایی شما ناشی از عدم رسیدن صدا به گوش داخلی باشد، ممکن است سمعک قابل کاشت استخوانی (BAHA) یک گزینه مناسب برای شما باشد.

این نوع سمعک طی یک عمل جراحی جزئی به جمجمه شما متصل می‌شود. این سمعک صدا را دریافت کرده و با لرزاندن استخوان‌های نزدیک گوش شما، آن را به گوش داخلی می‌فرستد.

این سمعک قابل اتصال و جدا کردن است - به عنوان مثال، در شب و هنگام شنا یا دوش گرفتن برداشته می‌شود. برخی از انواع جدیدتر به جای اتصال از طریق پوست، با آهنربا به سر متصل می‌شوند.

ایمپلنت (کاشت) حلزونی ممکن است برای افرادی که کم شنوایی شدید و دائمی دارند و با سمعک بهبود نمی‌یابند، یک گزینه مناسب باشد.

این کاشت‌ها با تبدیل صدا به سیگنال‌های الکتریکی و ارسال آنها به بخشی از گوش داخلی به نام حلزون عمل می‌کنند. از آنجا، سیگنال‌ها به مغز سفر کرده و به عنوان صدا شنیده می‌شوند.

کاشت حلزونی از دو قسمت اصلی تشکیل شده است:

• میکروفونی پشت گوش قرار دارد که صدا را دریافت کرده و آن را به سیگنال‌های الکتریکی تبدیل می‌کند. این سیگنال‌ها از طریق سیم به دستگاهی روی پوست فرستاده می‌شوند.

• دستگاهی که داخل جمجمه قرار می‌گیرد، سیگنال‌های الکتریکی را از دستگاه روی پوست دریافت کرده و از طریق سیم‌هایی به حلزون می‌فرستد.

قبل از کاشت حلزونی، ارزیابی انجام می‌شود تا مشخص شود آیا این روش کمکی می‌کند یا خیر. کاشت تنها در صورتی کار می‌کند که عصب حلزونی (عصبی که صدا را به مغز می‌فرستد) به درستی کار کند.

در صورتی که کم شنوایی شدید و دائمی دارید و مشکلی در عصب شنوایی (عصبی که صدا را به مغز منتقل می‌کند) وجود داشته باشد، ممکن است کاشت ساقه مغز شنوایی (ABI) یک گزینه مناسب برای شما باشد.

این ایمپلنت‌ها به روشی مشابه کاشت حلزون کار می‌کنند،  با این تفاوت که سیگنال‌های الکتریکی صدا به جای حلزون، به طور مستقیم از طریق سیم‌هایی به مغز فرستاده می‌شوند.

ایمپلنت ساقه مغز شنوایی (ABI) معمولاً شنوایی شما را به طور کامل بازیابی نمی‌کند، اما می‌تواند آن را تا حدودی بهبود بخشد.

اگر نمی‌توانید از سمعک معمولی استفاده کنید، ایمپلنت گوش میانی (MEI) ممکن است گزینه‌ مناسبی باشد - برای مثال، حساسیت به مواد تشکیل دهنده سمعک یا اینکه به درستی در گوش شما قرار نمی‌گیرند.

این ایمپلنت‌ها دارای دو بخش اصلی است:

• یک وسیله متصل به پوست که صدا را دریافت کرده و آن را به سیگنال الکتریکی تبدیل می‌کند.

• یک وسیله زیر پوست که این سیگنال ها را دریافت کرده و از طریق سیمی به استخوان‌های کوچک شنوایی در عمق گوش می‌فرستد و باعث لرزش آنها می‌شود.

لرزش استخوان‌های شنوایی به این معنی است که صدا می‌تواند به گوش داخلی و مغز شما منتقل شود. این ایمپلنت٬ شنوایی شما را به طور کامل بازیابی نمی‌کند، اما می‌تواند به بلندتر و واضح تر شدن صداها کمک کند.