چگونه یک بچه را احیا کنید؟
این صفحه ترتیب کامل احیای قلبی-ریوی (CPR) برای نوزادان (بچه‌های زیر ۱ سال) و کودکان را ارائه می‌دهد.
به شدت توصیه می‌شود که همه والدین یا مراقبین در دوره کمک‌های اولیه شرکت کنند، زیرا درک و به خاطر سپردن این فرآیند بسیار آسان‌تر می‌شود.
اگر نوزاد یا کودکی پاسخگو نیست و به طور طبیعی نفس نمی‌کشد، با اورژانس محلی تماس بگیرید و بلافاصله احیای قلبی ریوی (CPR) را شروع کنید.
هنگامی که برای آمبولانس با اورژانس محلی تماس می‌گیرید، باید از طریق تلفن٬ دستورالعمل‌های اولیه نجات جان به شما داده شود، از جمله توصیه‌هایی در مورد احیای قلبی ریوی (CPR).
مهم |
لطفاً توجه داشته باشید که تکنیک CPR کودکان را نباید فقط با خواندن مطالب یاد بگیرید. برای تمرین صحیح این تکنیک‌ها، باید دوره‌های مربوط به نوزادان، کودکان شیرخوار و کودکان بالای یک سال را بگذرانید. این تکنیک‌ها با توجه به سن کودکان متفاوت هستند و انجام نادرست آنها ممکن است خطرناک باشد. |
مراحل CPR برای کودکان و نوزادان
۱. از امن بودن محیط اطمینان حاصل کنید
خطرات احتمالی مانند تجهیزات الکتریکی یا ترافیک را بررسی کنید.
۲. واکنش بچه‌تان را بررسی کنید
به آرامی بچه خود را تحریک کنید و با صدای بلند بپرسید: «خوبی؟»
۳-الف. اگر بچه پاسخ داد یا حرکت کرد
او را در موقعیتی که پیدا کرده‌اید رها کنید (به شرطی که در خطر نباشد).
وضعیت او را بررسی کرده و در صورت نیاز کمک بگیرید.
وضعیت را به طور منظم ارزیابی کنید.
۳ب. اگر بچه شما پاسخ نداد
درخواست کمک کنید.
بچه را با احتیاط به پشت برگردانید.
اگر بچه زیر ۱ سال سن دارد:
اطمینان حاصل کنید که سر در موقعیت طبیعی قرار دارد و سر و گردن در راستای یکدیگر است.
همزمان نوک انگشتان خود را زیر چانه او گذاشته، چانه را بلند کنید. به بافت‌های نرم زیر چانه فشار نیاورید، زیرا ممکن است راه هوایی را مسدود کند.
اگر بچه بیش از ۱ سال سن دارد:
راه هوایی بچه خود را با خم کردن سر و بالا بردن چانه باز کنید.
برای انجام این کار، دست خود را روی پیشانی او قرار داده و به آرامی سر را به عقب متمایل کنید.
همزمان نوک انگشتان خود را زیر چانه او گذاشته، چانه را بالا ببرید. به بافت‌های نرم زیر چانه فشار نیاورید، زیرا ممکن است راه هوایی را مسدود کند.
اگر فکر می‌کنید ممکن است آسیبی به گردن وارد شده باشد، سر را با احتیاط و به مقدار کم متمایل کنید تا راه هوایی باز شود. باز کردن راه هوایی از آسیب احتمالی گردن مهم‌تر است.
۴. تنفس او را بررسی کنید
راه هوایی را باز نگه دارید. صورت خود را به صورت کودک نزدیک کنید و به قفسه سینه او نگاه کنید، به تنفس طبیعی او گوش دهی د و آن را حس کنید.
به دنبال حرکات قفسه سینه باشید.
به صداهای تنفس در بینی و دهان کودک گوش دهید.
حرکت هوا را روی گونه خود احساس کنید.
قبل از اینکه تصمیم بگیرید که او نفس نمی‌کشد، حداکثر ۱۰ ثانیه نگاه کنید، گوش دهید و حرکت هوا را احساس کنید. نفس نفس زدن نباید به عنوان تنفس طبیعی در نظر گرفته شود.
۵الف. اگر بچه شما به طور طبیعی نفس می‌کشد
او را به پهلو بچرخانید.
تنفس مداوم را بررسی کنید.
درخواست کمک کنید - بچه‌تان را رها نکنید مگر اینکه کاملاً ضروری باشد.
۵ب. اگر بچه شما نفس نمی‌کشد یا به ندرت و نامنظم نفس می‌کشد
اگر می‌بینید چیزی در گلو و دهانش گیر کرده٬ آن‌را را با دقت خارج کنید.
۵ نفس نجات اولیه (احیای دهان به دهان) بدهید.
در حین انجام این کار، هر گونه پاسخ تهوع یا سرفه را یادداشت کنید - این نشانه‌ای از زندگی است.
نفس‌های نجات برای نوزاد زیر ۱ سال
اطمینان حاصل کنید که سر در یک موقعیت خنثی است و چانه را بلند کنید.
نفس بکشید، سپس دهان و بینی بچه خود را با دهان خود بپوشانید و مطمئن شوید که بسته شده است. اگر نمی‌توانید هم دهان و هم بینی را همزمان بپوشانید، فقط یکی از آنها را با دهان خود بپوشانید. اگر بینی را انتخاب می‌کنید، لب‌ها را ببندید تا هوا خارج نشود.
به طور ثابت یک نفس به داخل دهان و بینی نوزاد بدمید که بیش از ۱ ثانیه طول بکشد. این باید برای بالا بردن قابل مشاهده قفسه سینه کافی باشد.
در حالی که سر او را کج نگه داشته و چانه را بالا نگه داشته‌اید، دهان خود را بردارید و ببینید که سینه هنگام خروج هوا پایین برود.
یک نفس دیگر بکشید و این ترتیب را ۴ بار دیگر تکرار کنید.
نفس‌های نجات برای بچه بالای ۱ سال
سر را خم کنید و چانه را بالا ببرید.
با انگشت شست و ان گشت سبابه دستی که روی پیشانی بچه است، بخش نرم بینی را ببندید.
دهان بچه را کمی باز کنید، اما چانه را به سمت بالا نگه دارید.
یک نفس عمیق بکشید و سپس لب‌های خود را دور دهان بچه قرار دهید و مطمئن شوید که دهان به‌خوبی مهر و موم شده است.
به آرامی و به مدت حدود ۱ ثانیه نفس خود را به داخل دهان بچه بدمید، و به بالا رفتن قفسه سینه توجه کنید.
سر کودک را کج نگه دارید و چانه را بالا نگه دارید، دهان خود را بردارید و توجه کنید که سینه هنگام خروج هوا پایین برود.
یک نفس دیگر بکشید و این روند را ۴ بار دیگر تکرار کنید. بررسی کنید که قفسه سینه کودک به همان شیوه‌ای که در تنفس طبیعی بالا و پایین می‌رود، حرکت می‌کند.
۵ج. مسدود شدن راه هوایی
اگر در دستیابی به تنفس مؤثر برای بچه خود مشکل دارید، ممکن است راه هوایی مسدود شده باشد.
دهان کودک را باز کنید و اگر می‌بینید چیزی در گلویش گیر کرده آن را با دقت خارج کنید. کورکورانه یا مکرر انگشتان خود را وارد نکنید. می‌توانید با فشار دادن بیشتر جسم به داخل و سخت‌تر کردن برداشتن آن، اوضاع را بدتر کنید.
اطمینان حاصل کنید که سر به میزان کافی خم شده و چانه بالا است، اما گردن بیش از حد کشیده نشده است.
تا ۵ بار برای رسیدن به تنفس موثر (به اندازه‌ای که سینه بالا بیاید) تلاش کنید. اگر این کار همچنان ناموفق بود، به سمت فشردن قفسه سینه همراه با نفس‌های نجات بروید.
۶. گردش خون (علائم زندگی) را ارزیابی کنید
به دنبال نشانه‌های حیات باشید. اینها شامل هرگونه حرکت، سرفه یا تنفس طبیعی است - نفس‌های غیرعادی یا نفس‌های نامنظم و کم از علائم حیات نیستند.
علائم زندگی وجود دارد
اگر نشانه‌های قطعی زندگی وجود دارد:
تا زمانی که کودک شروع به تنفس طبیعی کند، تنفس‌های نجات را ادامه دهید.
کودک را به پهلو در وضعیت بازیابی قرار دهید و درخواست کمک کنید.
به طور مرتب تنفس طبیعی را بررسی کنید و در صورت لزوم تنفس‌های نجات بیشتری ارائه دهید.
هیچ نشانه‌ای از زندگی وجود ندارد
اگر هیچ نشانه‌ای از زندگی وجود ندارد:
فشرده‌سازی قفسه سینه را بلافاصله شروع کنید
فشرده‌سازی قفسه سینه را با تنفس‌های نجات ترکیب کنید، به این صورت که بعد از هر ۳۰ فشرده‌سازی، ۲ نفس به داخل دهان کودک بدهید.
۷. فشرده سازی قفسه سینه: راهنمای عمومی
برای جلوگیری از فشردن معده، نقطه‌ای را که پایین‌ترین دنده‌ها در وسط به هم می‌پیوندند پیدا کنید و سپس یک عرض انگشت بالاتر از آن قرار دهید. قفسه سینه را فشار دهید.
۴ سانتی‌متر (برای نوزاد یا کودک نوپا) یا ۵ سانتی‌متر (کودک)، که تقریباً یک‌سوم قطر سینه است، فشار دهید.
فشار را رها کنید، سپس به سرعت حدود ۱۰۰-۱۲۰ فشار در دقیقه تکرار کنید.
پس از ۳۰ فشار، سر را کج کنید، چانه را بالا بیاورید و ۲ بار تنفس موثر بدهید.
فشرده سازی و تنفس را به نسبت ۲ تنفس به ازای هر ۳۰ فشرده سازی ادامه دهید.
اگرچه سرعت فشرده سازی ۱۰۰ تا ۱۲۰ در دقیقه خواهد بود، اما تعداد واقعی به دلیل مکث برای نفس کشیدن کمتر خواهد بود.
بهترین روش برای فشرده سازی بین نوزادان و کودکان کمی متفاوت است.
فشرده سازی قفسه سینه در نوزادان کمتر از ۱ سال
فشرده سازی را روی قفسه سینه با نوک ۲ انگشت انجام دهید، نه با کل دست یا با هر دو دست.
کیفیت (عمق) فشار قفسه سینه بسیار مهم است. اگر عمق ۴ سانتی متر با نوک ۲ انگشت قابل دستیابی نباشد، از پاشنه ۱ دست استفاده کنید.
فشرده سازی قفسه سینه در کودکان بالای ۱ سال
پاشنه ۱ دست را روی یک سوم پایینی استخوان سینه قرار دهید.
برای اطمینان از اینکه فشاری روی دنده ها وارد نمی‌شود، انگشتان را بلند کنید.
خود را به صورت عمودی بالای سینه قرار دهید و با بازوی صاف، استخوان سینه را فشرده کنید تا آن را ۵ سانتی متر به پایین فشار دهید، که تقریباً یک سوم قطر سینه است. کیفیت (عمق) فشرده سازی قفسه سینه بسیار مهم است.
در بچه‌های بزرگ‌تر یا اگر وزنتان کم است، این کار با استفاده از هر دو دست با انگشتان در هم قفل شده راحت‌تر انجام می‌شود و از فشار روی دنده‌ها جلوگیری می‌شود.
اگر در تماس برای کمک خود پاسخی دریافت نکرده‌اید و تنها هستید، قبل از تلاش برای دریافت کمک، حدود ۱ دقیقه احیا را ادامه دهید. سپس با اورژانس محلی برای کمک تماس بگیرید.
۸. احیا را ادامه دهید تا
بچه شما علائم زندگی را نشان دهد. علائم زندگی عبارتند از تنفس طبیعی، سرفه، حرکت دست‌ها یا پاها.
کمک واجد شرایط برسد.
بیشتر در کمک‌های اولیه
چگونه یک بچه را احیا کنید؟