تشخیص - اختلال هماهنگی رشدی (دیسپراکسی) در کودکان
اگر فکر می‌کنید بچه شما به اختلال هماهنگی رشدی (DCD) دچار است، با پزشک عمومی یا مسئول بهداشت مدرسه او صحبت کنید.
آنها ممکن است بچه شما را به متخصص مراقبت‌های بهداشتی دیگری ارجاع دهند که بتواند ارزیابی را انجام دهد.
بطور نمونه:
یک متخصص اطفال - یک پزشک متخصص در مراقبت از نوزادان و کودکان که معمولاً به صورت محلی مستقر هستند
یک کاردرمانگر اطفال - یک متخصص مراقبت‌های بهداشتی که می‌تواند توانایی‌های عملکردی بچه شما در فعالیت‌های روزانه، مانند دست گرفتن کارد و چنگال و لباس پوشیدن را ارزیابی کند.
یک فیزیوتراپیست کودکان - یک متخصص مراقبت‌های بهداشتی که می‌تواند مهارت‌های حرکتی بچه شما را ارزیابی کند.
روانشناس تربیتی - متخصصی که به کودکانی که به دلیل عوامل عاطفی، روانی یا رفتاری در پیشرفت تحصیلی خود با مشکل مواجه هستند، کمک می‌کند.
سایر پزشکانی که ممکن است در این فرآیند دخیل باشند عبارتند از یک متخصص اطفال رشد عصبی یا یک متخصص مغز و اعصاب اطفال.
اینها متخصصان اطفال هستند که در توسعه سیستم عصبی مرکزی که شامل مغز، اعصاب و نخاع می‌شود نیز تخصص دارند.
یک متخصص اطفال رشد عصبی ممکن است در یک مرکز رشد کودک یا کلینیک‌های بهداشتی محلی کار کند.
گاهی اوقات، برای کمک به رد سایر شرایطی که بر مغز و سیستم عصبی تأثیر می‌گذارد و ممکن است باعث علائم بچه شما شود، به یک متخصص مغز و اعصاب نیاز است.
دریافت تشخیص صحیح برای درک ب هتر مشکلات فرزندتان و ارائه حمایت مناسب بسیار مهم است.
تشخیص همچنین می‌تواند به کاهش استرس تجربه شده توسط والدین و کودکان مبتلا به اختلال هماهنگی رشدی کمک کند.
ارزیابی
تشخیص اختلال هماهنگی رشدی معمولا توسط متخصص اطفال و اغلب با همکاری یک متخصص کاردرمانی انجام می‌شود.
به طور کلی، یک متخصص اطفال در تشخیص و یک کاردرمانگر هم در تشخیص و هم در درمان نقش دارند.
برای تشخیص، ضروری است که کودک تحت نوعی ارزیابی به نام «ارزیابی مهارت‌های حرکتی با مرجع هنجار» قرار گیرد. این کار ممکن است توسط یک کاردرمانگر، فیزیوتراپ یا متخصص اطفال انجام شود.
کودکان مشکوک به اختلال هماهنگی رشدی معمولاً با استفاده از روشی به نام Movement ABC ارزیابی می‌شوند که شامل تست‌های زیر است:
مهارت‌های حرکتی درشت - توانایی آنها در استفاده از ماهیچه‌های بزرگ که حرکات قابل توجه بدن را هماهنگ می‌کنند، مانند حرکت کردن، پریدن و برقراری تعادل
مهارت‌های حرکتی ظریف - توانایی آنها در استفاده از ماهیچه‌های کوچک برای حرکات هماهنگ دقیق، مانند نقاشی و قرار دادن میخ‌های کوچک در سوراخ‌ها
عملکرد بچه شما در ارزیابی نمره گذاری شده و با محدوده نمره طبیعی برای یک کودک در سن او مقایسه می‌شود.
همچنین باید شواهدی وجود داشته باشد که نشان دهد توانایی ذهنی کودک در محدوده طبیعی برای سن او قرار دارد.
گاهی اوقات بچه شما ممکن است توسط یک روانشناس یا اگر خیلی کوچک است، توسط یک متخصص اطفال، تحت ارزیابی توانایی ذهنی قرار گیرد.
متخصص مراقبت‌های بهداشتی که ارزیابی را انجام می‌دهد، سابقه پزشکی بچه شما را در نظر می‌گیرد. این شامل هرگونه مشکلی است که ممکن است در هنگ ام تولد برای او پیش آمده باشد و هرگونه تأخیر در رسیدن به نقاط عطف رشد.
سابقه پزشکی خانوادگی شما، مانند اینکه آیا یکی از اعضای خانواده مبتلا به اختلال هماهنگی رشدی تشخیص داده شده است، نیز در نظر گرفته خواهد شد.
پس از تکمیل فرآیند ارزیابی، متخصصان مراقبت‌های بهداشتی درگیر، گزارشی در مورد وضعیت بچه شما تهیه خواهند کرد.
معیارهای تشخیصی
برای تشخیص اختلال هماهنگی رشدی، معمولاً بچه شما باید تمام معیارهای زیر را داشته باشد:
مهارت‌های حرکتی آنها به طور قابل توجهی پایین‌تر از سطح مورد انتظار برای سنشان و فرصت‌هایی است که برای یادگیری و استفاده از این مهارت‌ها داشته‌اند.
کمبود مهارت‌های حرکتی آنها به طور قابل توجهی و بصورت مداوم بر فعالیت‌های روزانه و دستاوردهای تحصیلی آنها تأثیر می‌گذارد.
علائم آنها برای اولین بار در مراحل اولیه رشدشان ایجاد شده است.
کمبود مهارت‌های حرکتی آنها به خاطر «اختلال ناتوانی یادگیری عمومی» یا شرایط پزشکی نادر، مانند فلج مغزی یا دیستروفی عضلانی نیست
اختلال هماهنگی رشدی فقط باید در کودکانی با «ناتوانی یادگیری عمومی» تشخیص داده شود که هماهنگی فیزیکی آنها نسبت به توانایی ذهنی (شناختی) شان بیشتر از حد انتظار مختل باشد.
اگرچه ممکن است در سنین پیش دب ستانی به اختلال هماهنگی رشدی مشکوک شد، معمولاً تشخیص قطعی قبل از ۵ سالگی کودک امکان پذیر نیست.
درمان
بعدی
علائم
قبلی